Station Milano Centrale
Station Milano Centrale (Italiaans: La stazione Centrale di Milano) is het centraal station van de Italiaanse stad Milaan en ligt aan de rand van de binnenstad.
Station Milano Centrale | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
De voorkant van station Milano Centrale
| ||||||||||||||
Opening | 1 juli 1931 | |||||||||||||
Perronsporen | 24 | |||||||||||||
Reizigers | 120.000.000 / jaar | |||||||||||||
Spoorlijn(en) | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
Ligging | ||||||||||||||
Plaats | Milaan | |||||||||||||
Coördinaten | 45° 29′ 10″ NB, 09° 12′ 13″ OL | |||||||||||||
|
Het huidige gebouw uit 1931 verving het oude uit 1864, dat door de opening van de Simplontunnel in 1906 te weinig capaciteit had. Het enorme gebouw is van de hand van architect Ulisse Stacchini, die hier in 1912 een prijsvraag voor won. Zijn werk was geïnspireerd door het Union Station in Washington. Het ontwerp is hierna diverse malen aangepast en uiteindelijk voltooid tijdens het fascistische bewind van Mussolini, die verlangde dat het gebouw de grootsheid en macht van het regime zou representeren.
De hal bestaat uit een tweetal etages en de treinen vertrekken van de bovenste etage. Daarnaast is er een ondergrondse hal in aansluiting op de beide metrostations Centrale van twee van de vier metrolijnen van de stad. Daarnaast is er aansluiting op drie van de zeventien tramlijnen en een aantal buslijnen naast het station waaronder de lijn naar de luchthaven Malpensa.
Milano Centrale wordt niet gebruikt door de stads- en voorstadstreinennet van de Trenord (S1 t/m S13), maar door regionale en langeafstandstreinen. Er zijn geen tourniquets zoals bij andere treinstations in de stad maar wel handmatige controleposten.
Bijzonderheid
bewerkenAan de noordkant van het spooremplacement was er een keerboog zodat treinen konden terugkeren van de linkerzijde naar de rechterzijde van het station en omgekeerd. De sporen zijn nu gedeeltelijk opgebroken.[1]
- ↑ Duidelijk te zien op Google Earth