De Kampfkommandant (vrije vertaling: gevechtscommandant) was de hoogste militaire bevelhebber, die binnen een bevochten gebied of stad het commando had.

Het begrip van Kampfkommandant werd in het bijzonder tijdens de Tweede Wereldoorlog gebruikt. De dienstbetrekking van de Kampfkommandanten werd door het Führer-Befehl Nr. 11 van 8 maart 1944 ingesteld, en was bedoeld om de interactie van alle strijdkrachten in de gebieden onder een bevel te verbeteren door het gezag te bundelen[1].

Voorbeelden van Kampfkommandanten bewerken