Johannes VII van Antiochië
Johannes VII van Antiochië was de oosters-orthodoxe patriarch van Antiochië in de tijd van de belegering van Antiochië in 1097, door de kruisvaarders van de Eerste Kruistocht. Hij werd gevangengenomen door de Turkse gouverneur, Yaghi-Siyan, die hem niet vertrouwde. Hij werd aan de muur gehangen waarbij zijn voeten met ijzeren staven werden bewerkt. Nadat de kruisvaarders de stad hadden ingenomen in 1098, werd de Patriarch opnieuw aangesteld. De kruisvaarders stelden ook een Latijnse Patriarch aan, Peter van Narbonne. Peter werd ingewijd door Johannes en de twee patriarchen werkten korte tijd naast elkaar, totdat Bohemond I, Prins van Antiochië vond dat Johannes zich storend gedroeg. Bohemond verschuldigde hem van het samenzweren met het Byzantijnse Rijk, een oude vijand van Bohemond en zijn Normandische familie. Uiteindelijk werd Johannes verbannen naar Constantinopel in 1100. De Oosters-orthodoxe Kerk werd onderdrukt in het voordeel van de Latijnse Kerk, onder Patriarch Bernard van Valence, die Peter van Narbonne opgevolgde. In Constantinopel, legde Johannes zijn functie neer en ging naar een klooster in Oxia, waar hij anti-Latijnse traktaten schreef. Een nieuwe Griekse Patriarch werd aangewezen in Constantinopel, totdat het later in de 12e eeuw weer mogelijk werd om ze te benoemen in Antiochië.
Bronnen, noten en/of referenties
|