Johan van der Woude (schrijver)

Johan van der Woude (Groningen, 6 januari 1906 – Velp, 7 februari 1979) was een Nederlands schrijver, journalist, vertaler, docent en criticus.

Van der Woude werkte enige tijd in het familiebedrijf, "Fa. J. van der Woude & Zoon - Technische bureau centrale verwarmingen", maar ontwikkelde zich gaandeweg als schrijver. Hij publiceerde novellen, romans en biografieën. Ook werkte hij als redacteur van de Prominentenreeks van de L.J. Veen’s Uitgeversmaatschappij in Amsterdam; na de Tweede Wereldoorlog werkte Van der Woude als journalist. Tot zijn bekendere werk behoren de roman Belle van Zuylen (1934), 'De Groene Lantaarn' (1957) en een biografie van Maria Dermoût, de vrouw en de schrijfster (1973).

In 1958 ontving Van der Woude de Culturele prijs van de provincie Groningen en de culturele prijs van de gemeente Arnhem in 1965.

Privé

Hij trouwde in 1929 met violiste Elise Smulders (1899-1974) en kreeg met haar twee kinderen, onder wie Berend Boudewijn. In 1943 trouwde Van der Woude met Françoise Dronkers, met wie hij een zoon kreeg.

Bronnen, noten en/of referenties

• Biografieën, werken, teksten en literatuur van en over Johan van der Woude bij de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren (dbnl)
• Biografie van Johan van der Woude op de website nederlandsepoezie.org 2013.
• Pieter van Wissing, Biografie Johan van der Woude. In: Biografisch Woordenboek Gelderland, deel 6, Bekende en onbekende mannen en vrouwen uit de Gelderse geschiedenis. Verloren, 2007.
• Maurits Mok, Berend Boudewijn, Max Nord, Theun de Vries e.a. 'Eerbetoon en vriendschap aan Johan van der Woude', Den Haag, Nijgh en van Ditmar, 1980.

Noten