Jan Willem te Kolsté

Nederlands schaker (1874–1936)

Jan Willem te Kolsté (Utrecht, 11 september 1874Den Haag, 31 januari 1936[1]) was een Nederlandse schaker.

Kolsté tijdens de Bonds-wedstrijd van 1998 in Den Haag.
Nederlands schaakkampioenschap 1905, Scheveningen. vlnr: Duras, Esser, Leussen, Reggio, Schories, Meijer, Oskam, Loman, Marshall, Spielmann, Bleijkmans, de vrouw van Marshall, Swiderski, Leonhardt, Trimborn en Te Kolsté.[2]

Hij nam vele malen deel aan het Nederlands kampioenschap, zowel de officieuze als de algemene schaakkampioenschappen. Hiervan won hij de editie van 1907 in Utrecht. Van andere toernooien won hij die van Den Haag (1904, 1917, 1922), Den Bosch (1918), en Amsterdam (1927). Een anticlimax was het internationale toernooi van Baden-Baden in 1925, waar hij laatste werd. Hij verloor er met name een partij met de Argentijnse Luis Argentino Palauer, een partij die een schoonheidsprijs toegewezen kreeg.[3] Namens Nederland speelde hij in 1927 in Londen het eerste schaakolympiade.

Kolsté werd samen met Schelfhout als een van de sterkste tegenstanders van Euwe op Nederlandse bodem beschouwd, gevolgd door Olland.[4]