Jaap van Soest
Jaap van Soest (1941)[1] is een Nederlands geschiedkundige en bestuurder. Hij specialiseerde zich in de geschiedenis van Curaçao en ontving daarvoor in 1978 de Cola Debrotprijs. Later werd hij onderdirecteur bij de omroep KRO en directeur van de ontwikkelingshulporganisatie Mensen in Nood.
| Jaap van Soest | ||||
|---|---|---|---|---|
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | 1941 | |||
| Land | Nederland, Curaçao | |||
| Beroep | historicus, directeur | |||
| ||||
Biografie bewerken
Jaap van Soest studeerde in 1966 af in het vak sociaal-economische geschiedenis.[1] Hij begon zijn loopbaan in 1969 als leraar geschiedenis aan het Peter Stuyvesant College in Curaçao. Als reactie op de rellen van Trinta di mei bij de Isla-raffinaderij van Shell hadden veel onderwijzers het eiland verlaten, vooral fraters en zusters. Voor Van Soest en zijn vrouw betekende dat moment toen een prikkel om juist met hun twee kinderen naar Curaçao te komen. Als promovendus had hij de dekolonisatie van Indonesië bestudeerd. Hij dacht dat de Nederlandse Antillen op eenzelfde omwenteling stonden en dat wilde hij van binnenuit meemaken.[2] Hij schreef in die tijd ook artikelen voor Amigoe di Curaçao.[3]
In 1971 gaf Van Soest samen met onder meer Victor Pinedo en Jaime de Sola een zomercursus over recente Curaçaose geschiedenis. Er was veel belangstelling. Ondanks de vele verhalen op het eiland, was er weinig objectieve informatie hierover beschikbaar.[2] In 1975 promoveerde hij tot doctor in de letteren aan de Radboud Universiteit in Nijmegen op zijn proefschrift getiteld Het begin van de ontwikkelingshulp in de Verenigde Naties en in Nederland, 1945-1952.[1]
Van het ministerie van Onderwijs en Wetenschappen kreeg hij daarna twee jaar de tijd om een onderzoek te doen naar de geschiedenis van Shell, met de garantie dat het zou worden uitgegeven door de Rechtsschool (een voorloper van de Universiteit van de Nederlandse Antillen). Hem werd toegang verschaft tot het archief van het gouvernement en van Shell in Den Haag.[2] Hij bracht het boek in 1977 uit onder de titel Olie als water: de Curaçaose economie in de eerste helft van de twintigste eeuw, over de eerste veertig jaar van Shell op Curaçao, tot 1955.[4]
Van Soest werd op 12 mei 1978 onderscheiden met de Cola Debrotprijs vanwege zijn bestudering en beschrijving van een belangrijke periode uit de geschiedenis van het eiland. Bij de prijsuitreiking stelde hij het geldbedrag van twaalfduizend gulden ter beschikking van een nog op te richten geschiedkundige vereniging op Curaçao.[5] Vijf jaar na de oprichting trok de vereniging onder meer met lezingen de wijken in.[6]
In 1980 keerde hij terug naar Nederland,[7] waar hij werkte als beleidsmedewerker voor Cebemo (later Cordaid),[8] directeur voor sociaal-economische zaken van de Katholieke Radio Omroep (KRO)[9] en directeur van Mensen in Nood (later ook Cordaid).[10] Daarnaast was hij voorzitter van de Stichting ter Bevordering van de Media in Ontwikkelingslanden (voorheen Stichting de Stem).[11]
Bibliografie bewerken
- 1975: Het begin van de ontwikkelingshulp in de Verenigde Naties en in Nederland, 1945-1952, proefschrift
- 1977: Olie als water: de Curaçaose economie in de eerste helft van de twintigste eeuw
- 1978: Trustee of the Netherlands Antilles
- 1980: De betrekkingen tussen Curaçao en Venezuela
- 1981: De stem van Curaçao
- 1982: Het katholiek hoger onderwijs in Indonesië: aantekeningen na een oriëntatiereis
- 1983: Arbeid op Curaçao
Bronnen, noten en/of referenties
|