Indium(III)bromide

Indium(III)bromide
Structuurformule en molecuulmodel
	Kristalstructuur van . Groen = broom, grijs = Indium
Algemeen
Molecuulformule
IUPAC-naam	Indium(III)bromide
Andere namen	Indiumtribromide
Molmassa	354,530 g/mol
SMILES	Br[In](Br)Br
CAS-nummer	13465-09-3
EG-nummer	236-692-8
PubChem	26046
Wikidata	Q4096881
Beschrijving	hygroscopische geel-witte monocliene kristallen
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
H-zinnen	H314 - H315 - H319 - H335
P-zinnen	P260 - P261 - P264 - P271 - P280 - P301+P330+P331 - P302+P352 - P303+P361+P353 - P304+P340 - P305+P351+P338 - P310 - P312 - P321 - P332+P313 - P337+P313 - P362 - P363 - P403+P233 - P405 - P501
Fysische eigenschappen
Dichtheid	4,74 g/cm³
Smeltpunt	420 °C
Oplosbaarheid in water	(20 °C) 4140 g/L
Geometrie en kristalstructuur
Kristalstructuur	monoclien
Thermodynamische eigenschappen
ΔfHos	-428.9 kJ/mol
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal	Scheikunde

Indium(III)bromide, ook wel indiumtribromide genoemd, is de verbinding van het metaal indium en het halogeen broom met de formule ${\ce {InBr3}}$ . Het zout wordt in de organische synthese als lewiszuur ingezet.^[2]

Structuur bewerken

${\ce {InBr3}}$ heeft dezelfde kristalstructuur als aluminiumchloride, met 6-gecoördineerde indium-ionen.^[3] In gesmolten toestand vormt het dimeren: ${\ce {In2Br6}}$ en ook in de gasfase komt het voornamelijk als dimeer voor. In de dimeren treden bromide-ionen op als brug tussen twee indium-ionen met een structuur die overeenkomt met die van ${\ce {Al2Cl6}}$ .^[3]

Synthese en reacties bewerken

Indium(III)bromide wordt gevormd in de directe reactie tussen de elementen.^[4] Als lewiszuur vormt het complexen met liganden (L) van het type ${\ce {InBr3L}}$ , ${\ce {InBr3L2}}$ en ${\ce {InBr3L3}}$ .^[3]

Met metallisch indium ontstaan indiumbromides met een lager schijnbaar oxidatiegetal: ${\ce {InBr2}}$ , ${\ce {In4Br7}}$ , ${\ce {In2Br3}}$ , ${\ce {In5Br7}}$ , ${\ce {In7Br9}}$ en indium(I) bromide: ${\ce {InBr}}$ .^[5]^[6]^[7]^[8]^[9]

In refluxende xyleen ontstaat uit metallisch indium en indium(III)bromide een verbinding die eerst beschreven is als indium(II)bromide, maar later beter beschreven bleek als indium(I)tetrabromoindaat(III). ^[10]

Bronnen, noten en/of referenties

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Indium(III) bromide op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

↑ Lide, David R. (1998), Handbook of Chemistry and Physics (87 ed.), Boca Raton, Florida: CRC Press, pp. 4–61, ISBN 0-8493-0594-2
↑ Thirupathi, Ponnaboina; Kim, Sung Soo (2009). InBr3: A Versatile Catalyst for the Different Types of Friedel−Crafts Reactions. The Journal of Organic Chemistry 74 (20): 7755–7761. ISSN: 0022-3263. PMID: 19813765. DOI: 10.1021/jo9014613.
↑ ^a ^b ^c "Indium: Inorganic chemistry", D.G Tuck, Encyclopedia of Inorganic Chemistry Editor R Bruce King (1994) John Wiley and Sons ISBN 0-471-93620-0
↑ Egon Wiberg, Arnold Frederick Holleman (2001) Inorganic Chemistry, Elsevier ISBN 0123526515
↑ Zie ook indiumhalogenides voor een nadere toelichting.
↑ Staffel, Thomas; Meyer, Gerd (1987). The mono-, sesqui-, and dibromides of indium: InBr, In2Br3, and InBr2. Zeitschrift für anorganische und allgemeine Chemie 552 (9): 113–122. ISSN: 0044-2313. DOI: 10.1002/zaac.19875520913.
↑ Ruck, Michael; Bärnighausen, Hartmut (1999). Zur Polymorphie von In5Br7. Zeitschrift für anorganische und allgemeine Chemie 625 (4): 577–585. ISSN: 0044-2313. DOI: <577::AID-ZAAC577>3.0.CO;2-B 10.1002/(SICI)1521-3749(199904)625:4<577::AID-ZAAC577>3.0.CO;2-B.
↑ Dronskowski, R. (1995). The crystal structure of In7Br9. Zeitschrift für Kristallographie 210 (12): 920–923. ISSN: 0044-2968. DOI: 10.1524/zkri.1995.210.12.920.
↑ Stephenson, NC; Mellor, DP (1950). The Crystal Structure of Indium Monobromide. Australian Journal of Chemistry 3 (4): 581. ISSN: 0004-9425. DOI: 10.1071/CH9500581.
↑ Freeland, B. H.; Tuck, D. G. (1976). Facile synthesis of the lower halides of indium. Inorganic Chemistry 15 (2): 475–476. ISSN: 0020-1669. DOI: 10.1021/ic50156a050.

[hand-1] Lide, David R. (1998), Handbook of Chemistry and Physics (87 ed.), Boca Raton, Florida: CRC Press, pp. 4–61, ISBN 0-8493-0594-2

[ThirupathiKim2009-2] Thirupathi, Ponnaboina; Kim, Sung Soo (2009). InBr3: A Versatile Catalyst for the Different Types of Friedel−Crafts Reactions. The Journal of Organic Chemistry 74 (20): 7755–7761. ISSN: 0022-3263. PMID: 19813765. DOI: 10.1021/jo9014613.

[indium_encyclo-3] "Indium: Inorganic chemistry", D.G Tuck, Encyclopedia of Inorganic Chemistry Editor R Bruce King (1994) John Wiley and Sons ISBN 0-471-93620-0

[Wiberg&Holleman-4] Egon Wiberg, Arnold Frederick Holleman (2001) Inorganic Chemistry, Elsevier ISBN 0123526515

[5] Zie ook indiumhalogenides voor een nadere toelichting.

[StaffelMeyer1987-6] Staffel, Thomas; Meyer, Gerd (1987). The mono-, sesqui-, and dibromides of indium: InBr, In2Br3, and InBr2. Zeitschrift für anorganische und allgemeine Chemie 552 (9): 113–122. ISSN: 0044-2313. DOI: 10.1002/zaac.19875520913.

[RuckBärnighausen1999-7] Ruck, Michael; Bärnighausen, Hartmut (1999). Zur Polymorphie von In5Br7. Zeitschrift für anorganische und allgemeine Chemie 625 (4): 577–585. ISSN: 0044-2313. DOI: <577::AID-ZAAC577>3.0.CO;2-B 10.1002/(SICI)1521-3749(199904)625:4<577::AID-ZAAC577>3.0.CO;2-B.

[Dronskowski1995-8] Dronskowski, R. (1995). The crystal structure of In7Br9. Zeitschrift für Kristallographie 210 (12): 920–923. ISSN: 0044-2968. DOI: 10.1524/zkri.1995.210.12.920.

[StephensonMellor1950-9] Stephenson, NC; Mellor, DP (1950). The Crystal Structure of Indium Monobromide. Australian Journal of Chemistry 3 (4): 581. ISSN: 0004-9425. DOI: 10.1071/CH9500581.

[FreelandTuck1976-10] Freeland, B. H.; Tuck, D. G. (1976). Facile synthesis of the lower halides of indium. Inorganic Chemistry 15 (2): 475–476. ISSN: 0020-1669. DOI: 10.1021/ic50156a050.

[2]

[1]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]