Hydrocortison
| Namen | |
|---|---|
| Merknamen | A-hydrocort, Cortef, Solu-cortef, anderen |
| Andere namen | Cortisol; 11β,17α,21-Trihydroxypregn-4-ene-3,20-dione |
| IUPAC naam | |
| Klinische gegevens | |
| Geneesmiddelengroep | Corticosteroïde; glucocorticoïde; mineralocorticoïde |
| Indicaties | Astma exacerbatie, anafylaxe, angio-oedeem |
| Zwangerschapscategorie |
|
| Toedieningsroutes | Via de mond (tabletten), intraveneus, plaatselijk, rectaal |
| Defined daily dose | 30 mg |
| Externe links | |
| AHFS/Drugs.com | Systemisch: Monograph
Topicaal: Monograph Oog en oor: Monograph |
| MedlinePlus | a682206 |
| Juridische gegevens | |
| Licentie data |
|
| Afleverstatus |
|
| Chemische en fysische gegevens | |
| Formule | C21H30O5 |
| Moleculaire massa | 362,466 g·mol−1 |
| 3D model (JSmol) |
|
| SMILES | |
| InChI | |
Hydrocortison is de naam voor het hormoon cortisol wanneer het als medicijn wordt toegediend.[1] Toepassingen zijn aandoeningen zoals bijnierschorsinsufficiëntie, adrenogenitaal syndroom, hoog calciumgehalte in het bloed, thyroïditis, reumatoïde artritis, dermatitis, astma en COPD.[2] Het is de voorkeursbehandeling bij bijnierschorsinsufficiëntie.[3] Het kan via de mond, plaatselijk (topicaal) of via injectie worden toegediend.[2] Het stoppen van de behandeling na langdurig gebruik moet langzaam en in stappen gebeuren.[2]
Bijwerkingen kunnen onder andere zijn stemmingswisselingen, een verhoogd risico op infectie en zwelling.[2] Bij langdurig gebruik zijn vaak voorkomende bijwerkingen osteoporose, maagklachten, lichamelijke zwakte, gemakkelijk blauwe plekken krijgen en schimmelinfecties.[2] Het is onduidelijk of het bij gebruik veilig is tijdens de zwangerschap.[4] Hydrocortison is een glucocorticoïde en werkt ontstekingsremmend en onderdrukt het immuunsysteem.[2]
Hydrocortison werd gepatenteerd in 1936 en goedgekeurd voor medisch gebruik in 1941.[5][6] Het staat op de lijst van essentiële geneesmiddelen van de Wereldgezondheidsorganisatie.[7] Het is verkrijgbaar als generiek medicijn.[2] De groothandelskosten in de ontwikkelingslanden bedragen sinds 2014 ongeveer US$ 0,27 per dag voor de vorm die via de mond wordt ingenomen.[8] In de Verenigde Staten kost het minder dan US$ 25 voor een gemiddelde behandelingsmaand.[3] In 2017 was het het 154e meest voorgeschreven medicijn in de Verenigde Staten met meer dan vier miljoen recepten.[9][10]
Bronnen, noten en/of referenties
|