Dit is een persoonlijk essay van een Wikipedia gebruiker. De pagina beschrijft niet een officiële regel of richtlijn, maar geeft enkel de mening weer van de auteur(s). Voel je vrij om aanpassingen te maken of erover te discussiëren op de overlegpagina.
HERHááLDE WAARSCHUWING:Deze gebruiker schrijft in een op Nederlands gelijkende taal, die nogal eens zorgvùldig lezen vergt.
Dit is vandaag zondag, 5 mei2024 de stand van zaken op de eveneens telkens weer aangepaste pagina over de vijand van alle kennis
(èn van JanDeFietser):
het "gesundes Volksempfinden"
Het "gesundes Volksempfinden" heeft onderontwikkelde opvattingen over recht en moraal en windt zich lichtvaardig op over oppervlakkigheden uit de sfeer van het fatsoen. Het toont zich wàrs van allerlei belangrijke juridische nuances en rechtsbeginselen. Zo het al het bestaan ervan herkent (laat staan erkent), wil het dan niét weten dat deze het resultaat zijn van een eeuwenlang plengen van bloed, zweet en tranen, van het vele generaties achtereen opbouwen van een beschaving.Boekverbranding door nationaalsocialisten in Berlijn 1933
Het "gesundes Volksempfinden" noemt bijvoorbeeld, zoals letterlijk te lezen was op een overlegpagina, het zorgvuldig onderscheid in het strafrecht tussen "verdachte" en "dader""slechts juridisch gemierenneuk en voer voor kamer"geleerde" rechtenstudentjes" (7 mei 2009, bewerking door gebruiker Pancho Villa: [1]).
Dergelijke kwalificaties, in de Wikipedia, kan JanDeFietser niet onweersproken laten.
Het begrip "gesundes Volksempfinden" wordt in de Nederlandse taal zowel gekleurd als ongekleurd gebruikt, d.w.z. zowel mèt als zònder associatie met het nationaalsocialisme.
De Nederlandse krantendatabank Nexis-Lexis bevat over de periode 1990- mei 2009 408 vermeldingen van "Volksempfinden" (niet alleen m.b.t. recht en politiek, maar ook in sportverslagen, bij financiëel economisch nieuws en in artikelen over kunst, theater etc.) en váker is die beladen associatie met het nationaalsocialisme er niét dan wèl.
Verschijnselen als de Nederlandse oranjegekte worden er óók mee in verband gebracht, en eveneens de bejegening in mei 1945 van zogenaamde "moffenmeiden" in Nederland en ook de negatieve houding vandaag de dag in Duitsland jegens de "Volksduitsers" (die over één kam worden geschoren met asielzoekers).
OranjegekteNa de bevrijding werd van veel "moffenmeiden" publiekelijk het hoofd kaalgeschoren of het haar afgeknipt. Wikipedia: "De vrouwen in kwestie konden zeer pro-Duits of prostituee zijn, maar veelal waren het vrouwen die gewoon toevallig een aardige Duitse man leuk vonden."
Enkele punten:
1. Het begrip "gesundes Volksempfinden" is óuder is dan het nationaalsocialisme. Het werd begin 18de eeuw al gehanteerd door de Duitse filosoofJacob Friedrich Fries (over hem zal JanDeFietser t.z.t. een pagina aanmaken) en kort daarna ook door de Duitse rechtsgeleerde Von Savigny. Zij waren géén nazi's, zelfs niet avant-la-lettre.
2. Toen de nazi's in Duitsland aan de macht kwamen, werd binnen 2 jaar dit begrip gesundes Volksempfinden" geadopteerd / gekaapt en verheven tot rechtsbron in het strafrecht (het betrof 12 vermeldingen in verordeningen en talloze in andere publicaties, uitspraken, commentaren e.d.).
Niet langer gold daar in het strafrecht enkel nog de wet als rechtsbron (het civiele recht kent als vanouds wèl buitenwettelijke rechtsbronnen: zoals de goede trouw tussen partijen, de redelijkheid en billijkheid en de goede zeden), doch tevens dat "gesundes Volksempfinden".
Daardoor kon de wet, al naar gelang dat zo uitkwam, terzijde worden geschoven. Een sterk voorbeeld daarvan uit de praktijk: de beruchte nazi-rechter Roland Freisler, voorzitter van het Volksgerichtshof, smeet naar verluidt zelfs letterlijk het wetboek van strafrecht door de zaal wanneer een verdachte zich zowaar ertoe verstoutte zich op de wet te beroepen.
3. Met dat tot rechtsbron in het strafrecht verheffen van het "gesundes Volksempfinden" (dat niet in de betreffende verordeningen werd gedefiniëerd...) zetten de nazi's zich af tegen het burgerlijk-liberale rechtsdenken en de daarin ontwikkelde belangrijke rechtsbeginselen, met name het legaliteitsbeginsel (geen bestraffing zonder voorgaande strafbaarstelling door de wetgever).
Echter, hoe kwalijk dat "Volksempfinden" ook is (dat zal het in elk geval zèlf niet herkennen), dat het door de nazi's tot rechtsbron werd verheven, daaraan kan volgens JanDeFietser dat arme "Volksempfinden" zelf niets doen. Wèl wordt het eenmaal op dat schild verheven of op die troon geplaatst een stuk gevaarlijker.
Zodra het gaat om de bescherming van de rechtsstaat (bijvoorbeeld wanneer waarborgen voor een zorgvuldige rechtspleging op losse schroeven komen te staan of verder op de helling dreigen te worden gezet), dan kan gewezen worden op het gevaar van een "locus lubricus", d.w.z. plaats waar een afglijden mogelijk is, middels verwijzing naar de door de nazi's gepleegde verkrachting van het recht door dat tot rechtsbron verheffen van dat "gesundes Volksempfinden".
Ongetwijfeld kan dit dan mensen tegen de haren strijken. Dat kan met elk krachtig argument en elke historische vergelijking het geval zijn. Een verwijzing naar de geschiedenis is echter een volstrekt legitieme argumentatie. Sterker nog: daarvoor ís de geschiedenis juist.
