Gebruiker:CWILK71/Sophie Deroisin

Sophie Deroisin
	Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Volledige naam	Marie de Romrée de Vichenet
Pseudoniem(en)	Sophie Deroisin
Geboren	3 juni 1909
Geboorteplaats	Bern Zwitserland
Overleden	17 december 1994
Overlijdensplaats	Oudergem België
Land	België
Beroep	Schrijfster
Werk
Jaren actief	1945-1985
Genre	Franstalige romans en essays
Onderscheidingen	Rosselprijs, ......
Portaal	Literatuur

Sophie Deroisin, psuedoniem van Marie de Romrée de Vichenet, (Bern, 3 juni 1909 – Ouderghem, 17 december 1994) was een Franstalige Belgische schrijfster en feministe.

Levensloop

Deroisin was de dochter en één van de drie kinderen van graaf Charles de Romrée de Vichenet (1884-1957) en Marie-Madeleine Crombez (1887-1975). Ze werd geboren in Bern in Zwitserland. Haar vader was een Belgisch diplomaat en ambassadeur van België in verschillende hoofdsteden.

Nadat ze haar studie aan een kostschool had afgerond, vergezelde Deroisin haar familie op verschillende reizen. Hierdoor ontwikkelde ze een voorliefde voor reizen.

Deroisin trouwde op 29-jarige leeftijd op 11 augustus 1938 in Oostduinkerke met André Nève de Mévergnies (1909-1938). Haar echtgenoot kwam vier maanden na hun huwelijk om bij een auto-ongeluk. Zes maanden later, op 19 juni 1939, werd hun zoon André geboren.

In 1940 volgde Deroisin haar vader naar verschillende diplomatieke posten in Spanje, Congo en Zuid-Afrika. Ze werkte als persattaché voor het Belgische consulaat in Kaapstad. In 1944 keerde ze via Algiers in Algerije en Parijs in Frankrijk terug naar België.

Deroisin overleed eind 1994 op 85-jarige leeftijd in Ouderghem in België.

Carrière

Deroisin schreef voornamelijk romans en essays. Ze was een katholieke schrijfster. In die hoedanigheid werkte ze samen met de Revue Générale, een in 1865 opgericht algemeen katholiek tijdschrift. Ze schreef en redigeerde artikelen voor en van het tijdschrift. Op 15 juli 1935 was ze mede-oprichter en erevoorzitter van de tweetalige literaire kring Scriptores Catholici. De kring van Belgische Katholiek schrijvers had het samenbrengen van vakgenoten, die het geloof verdedigden, als doel.

Al vanaf jonge leeftijd hield Deroisin van schrijven. In Zuid-Afrika zette ze haar eerste stappen als serieus schrijfster met haar eerste boek La Taverne des sept mers. Carnets de guerre, Capetown 1941-1943, Alger 1944.

Van 1945 tot 1985 publiceerde Deroisin verschillende romans. Haar eerste roman, Les Publicains, werd in 1952 gepubliceerd.

In 1946 publiceerde ze een kort verhaal in Les Lettres françaises met de titel Six pence

Haar biografie Le Prince de Ligne stamt uit 1965 en gaat over de edelman, diplomaat en schrijver Charles-Joseph de Ligne. Ze had voor dit werk uitgebreid onderzoek gedaan in in Wenen en Praag. Ze beschreef de gratie van het tijdperk, maar zag liever niet de negatieve kanten; zoals de wreedheid, het vuil en het bloed.

In 1967 verscheen van haar hand het kritische reisverhaal La Saison de velours. Octobre en Sibérie, Crimée, Asie centrale, Moscou, Leningrad,

Het laatste werk van Deroisin was het essay Petites filles d’autrefois 1750-1940 (1984) / Kleine meisjes van weleer 1750-1940. Ze analyseert hierin het meisjesonderwijs in Europa van 1750 tot 1940 door een combinatie van herinneringen, literaire analyse, mythen en verhalen. Ze beschreef het leven van kleine meisjes, daarna vrouwen, in de periode 1750-1940 en wees ze op het verschil in perspectieven, die meisjes en jongens werden geboden. Ze baseerde zich hierbij gedeeltelijk op familiearchieven gewijd aan de nagedachtenis van Jane Eere en Natacha Rostov., In haar feministische essay probeerde te laten zien hoe de opvoeding van meisjes hen in een keurslijf opsloot, waardoor ze niet in staat waren om deel te nemen aan de geschiedenis. Het essay werd in 1984 gepubliceerd.

Door haar slechte gezondheid was Deroisin niet in staat om hierna nog langer te werken.

LA REVUE GENERALE (15 janvier). Sophie Deroisin: ‘Nouvel an russe’ 1937

LA REVUE GENERALE (15 mai) Sophie Deroisin: La grande paue russe. 1937

LA REVUE GENERALE (15 février 1938) Sophie Deroisin: Kalmouks. 1938

LA REVUE GÉNÉRALE (septembre). Sophie Deroisin: Deux livres étrangers. 1939

LA REVUE GENERALE (15 Novembre). Sophie Deroisin. La poésie au pays de Liége

LA REVUE GENERALE ( 15 mai). Sophie Deroisin. P.-L. Flouquet, poète et frère des poètes 1940

LA REVUE GENERALE (3 Marz). Sophie Deroisin. Pour un centenaire. La comtesse de Ségur et le sens du bonheur (1974)

BULLETIN DE l'Académie Royale de Langue et de Littérature Françaises. Tome XLIV — N° 3 et 4 (1966) La vision de la Russie chez Madame de Staël et chez Astolphe de Custine

https://books.google.nl/books?id=EHEcfCXEdiQC&pg=PA362&lpg=PA362&dq=sophie+Deroisin&source=bl&ots=XhK9NmqEtI&sig=ACfU3U2upXTzrK5u_FHrFpHLNy7RkKE8FQ&hl=nl&sa=X&ved=2ahUKEwif2LeEibmHAxVgh_0HHXRSAks4FBDoAXoECB4QAw#v=onepage&q=sophie%20Deroisin&f=false

Publicaties

- La Taverne des sept mers. Carnets de guerre, Capetown 1941-1943, Alger 1944, Bruxelles, Belgique, Éditions Renaissance du livre, 1976, 206 p. (BRB : BD 4.162/176)
- Les Publicains (1952), Bruxelles, Belgique, Éditions Renaissance du livre, 1952, 145 p. (OCLC 44913095)
- Si tu voyages. Petites notes errantes…, Bruxelles, Belgique, Éditions Goemaere, (1952), 145 p. (OCLC 40855916)
- Cap des tourments. Nouvelles sud africaines (1955), Bruxelles, Belgique, Éditions des artistes, coll. « Europe-Afrique », 1955, 137 p. (OCLC 492027184)
- Les Jardins intérieurs, Turnhout, Belgique, Éditions Brepols, (1965), 126 p. (BNF 32979438)
- Le Prince de Ligne (1965) , Bruxelles, Belgique, Éditions Renaissance du livre, (1965), 262 p. (BNF 32979439) – rééd. 2006, Le Cri; 2009, Tallandier
- La Saison de velours. Octobre en Sibérie, Crimée, Asie centrale, Moscou, Leningrad, Bruxelles, Belgique, Éditions Renaissance du livre, 1967, 229 p. (BNF 32979440)
- Canzona pour l’Europe, Bruxelles, Belgique, Éditions André De Rache, (1971), 96 p. (BNF 35292065)
- Les Dames, Bruxelles, Belgique, Louis Musin éditeur, (1976), 174 p. (BRB : IV 89.131 A)
- Petites filles d’autrefois, Paris, Éditions Épi, (1984), 254 p. (ISBN 2-220-02519-5)
- Idees des Femmes, LA REVUE GENERALE Belge XLI Dec 1995

Erkenning

In 1975 won Deroisin de Prix Victor Rossel (Rosselprijs) voor de verhalenbundel Les dames.

De Prix Carton de Wiart nam ze in 1966 in ontvangst voor het essay Le Prince de Ligne.

Haar laatste werk, Kleine meisjes uit het verleden werd bekroond met de Prix littéraire de la Communauté française (Literaire prijs van de Franse Gemeenschap).

In 2021 werd Petites Filles d'Autredeux 1750-1940 als onderdeel van het Belgische literaire erfgoed heruitgegeven door De Koninklijke Academie voor Franse Taal- en Letterkunde.

https://gw.geneanet.org/pierfit?lang=en&n=de+romree+de+vichenet&p=marie

https://le-carnet-et-les-instants.net/2021/10/16/deroisin-petites-filles-d-autrefois-1750-1940/#more-42661

Gubin, Elaine (2006). Dictionnaire des femmes belges: XIXe et XXe siècles

https://www.lesoir.be/art/mort-de-l-ecrivain-belge-sophie-deroisin-l-auteur-de-le_t-19941220-Z08WTM.html

https://objectifplumes.be/author/sophie-deroisin/

https://maisondelapoesie.be/poetes-list/deroisin-sophie/

https://www.historia.fr/guide-culture-loisirs/livres-bd/histoire-belge-2055903

https://editeurssinguliers.be/fiche-auteur/sophie-deroisin/ https://fr.wikipedia.org/wiki/Sophie_Deroisin

https://en.wikipedia.org/wiki/Sophie_Deroisin

https://www.persee.fr/doc/hedu_0221-6280_1985_num_26_1_1347

https://www.arllfb.be/publications/essais/deroisin.html

https://www.arllfb.be/publications/essais/9782803200603.html