Gabriël Sterk

Nederlands beeldhouwer

Gabriël Andreas Jacobus Sterk (Vleuten-De Meern, 29 november 1942) is een Nederlandse beeldhouwer. Hij heeft gewerkt in Nederland, Australië en Frankrijk. De bekendste werken van Sterk zijn zijn monumentale bronzen werken: Cézanne, Van Gogh, Rembrandt en Picasso. Hij heeft ook talrijke dierensculpturen gemaakt (vooral paarden) en vrije composities.

Gabriël Sterk
Sterk in 2015, Museumplein, Amsterdam
Persoonsgegevens
Volledige naam Gabriël Andreas Jacobus Sterk
Geboren 29 november 1942
Geboorteland Nederland
Beroep(en) beeldhouwer
Oriënterende gegevens
Stijl(en) Figuratief
RKD-profiel
Website
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur

Biografie bewerken

Jeugd bewerken

Sterk bracht zijn jeugd door in de omgeving van Kasteel de Haar, nabij de stad Utrecht[1], waar beelden en de omliggende natuur al op jonge leeftijd zijn artistieke verbeelding prikkelden. Op 12-jarige leeftijd werd hij naar een seminarie gestuurd, maar zijn artistieke roeping werd al snel duidelijk.

Opleiding bewerken

Op 16-jarige leeftijd volgde Sterk lessen aan de School voor Schone Kunsten in Adelaide. Geïnspireerd door de Australische fauna en flora, vervolgde hij daar zijn kunststudies onder leiding van Dora Chapman (1911-1995), die hem adviseerde terug te keren naar Europa voor verdere opleiding[2]. Hij vervolgde zijn opleiding aan de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam. In 1960 werd Sterk toegelaten tot de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Amsterdam (Rijksakademie van Beeldende Kunsten), waar hij zeven jaar lang beeldhouwkunst studeerde[3]. Hij les kreeg van onder anderen Piet Esser en Paul Grégoire. Tijdens deze periode leerde hij ook de technieken van de gieterij.

Na zijn studie won hij op 27-jarige leeftijd de "Prix de Rome-medaille" met zijn standbeeld David en Saul (nu in de gemeente Breukelen, Nederland).

Carrière bewerken

Sterk's carrière begon in Nederland waar hij ongeveer twintig openbare opdrachten voltooide voor gemeenten.

Zijn terugkeer naar Australië in 1979 was een belangrijke mijlpaal: daar creëerde hij monumentale werken zoals De Merrie en Haar Veulen voor de stad Scone[4]. Dit werk bevindt zich sinds 1982 in Elizabeth Park. Hij maakte ook The Ghan voor Alice Springs.

Hij opende ook een galerie in de buurt van Adelaide en richtte zijn eigen bronsgieterij op, waar veel beelden werden geproduceerd, waaronder enkele werken van de Australische beeldhouwer en schilder John Dowie (1915-2008).

Deze periode werd gekenmerkt door technische verkenning en een vruchtbare artistieke productie.

In 1985 verhuisde hij naar Frankrijk, in de buurt van Parijs in de regio Rambouillet, en exposeerde in de galerie Bernheim-Jeune in Parijs[2]. Hij exposeerde ook vaak zijn paardenwerken in Deauville, en in 1991 organiseerde het stadhuis van Clairefontaine (Yvelines) een tentoonstelling van zijn werken.

In 1992 ontving hij de Prix d'Excellence van de "Grand Prix Rodin" toegekend door het Hakone Open-Air Museum in Japan voor zijn monumentale bronzen werk Verdrinking)[5].

In 2000 vestigde Gabriel Sterk zich in Zuid-Frankrijk in Aix-en-Provence. In 2002 creëerde hij voor de stad het monumentale bronzen beeld van Paul Cézanne[6]. Het werk werd in 2006 ingehuldigd op Place de la Rotonde, ter gelegenheid van de honderdste sterfdag van de schilder.

Dat jaar werd zijn monumentale standbeeld van Vincent van Gogh permanent geplaatst in het Saint-Paul-de-Mausole Klooster in Saint-Rémy-de-Provence, en in 2017 verwierf de stad Mougins het monumentale portret van Picasso.

Sterk exposeert zijn sculpturen in Aix-en-Provence en neemt deel aan talrijke tentoonstellingen in Zuid-Frankrijk.

In 2019 werd Sterks Paardje in Montfoort gestolen, maar het beeld werd gelukkig na enige tijd teruggevonden.

In 2023 presenteerde de tentoonstelling Mougins Monumental achttien monumentale bronzen van de beeldhouwer[7].

Invloeden en Stijl bewerken

Sterks werk is diep geworteld in de figuratieve traditie van de Europese beeldhouwkunst, terwijl het ook is beïnvloed door zijn levenservaringen in Australië. Zijn stijl combineert opvallend realisme met een gedurfde verkenning van vormen en texturen, voornamelijk gebruikmakend van brons vanwege de expressieve kwaliteiten.

Enkele werken bewerken

Twee ganze, 1956, in Bunnik

Jong Meisje, 1967, Museum Beelden aan Zee

Levensvreugde, 1970, in Hilversum

Kalkoen, 1972, in Alkmaar

David en Saul, 1973, in Breukelen

Paardje, 1977, in Montfoort en Delden.

Twee dansende meisjes, 1977, in Montfoort

Giacomo Casanova (ook Acteur genoemd), 1978, in Hilversum

De criticus, 1988, in Alphen aan den Rijn

Verdrinking, 1992, Utsukushi-ga-hara Openluchtmuseum

Jappeloup, 1996, Olympisch Museum, Lausanne

Van Gogh, 2004, Noordbrabants Museum

Picasso, 2008, Museum van Klassieke Kunst, Mougins

Rembrandt in Schildersjas, tijdelijk (uitleen), Oude Singel, 2019, geplaatst vóór Museum de Lakenhal, Leiden

Prijzen en Onderscheidingen bewerken

1969: Medaille van de Prix de Rome.

1974: Paul-Louis Weiller Portretprijs van de Academie voor Schone Kunsten.

1992: Prix d'Excellence van de "Grand Prix Rodin" van het Hakone Openluchtmuseum.

1992: Prijs van de President van de Biënnale voor Dierensculptuur in Rambouillet.

1993: Publieksprijs op het Château de Coubertin in Saint-Rémy-lès-Chevreuse.

1993: 1e prijs, Sectie Beeldhouwkunst, 1e Herfstsalon van Saumur Kunst en Paardenvakmanschap.

Tentoonstellingen bewerken

Sterks werken zijn tentoongesteld in de Galerie Bernheim-Jeune in Parijs (1985-1987), de Galerie Schoots (Eindhoven, Nederland), de Macquarie Galerie in Canberra (1977), de Leveson Galerie in Melbourne, Australië (1990), evenals op opmerkelijke locaties zoals het Champ de Mars in Parijs (1996), het Levende Paardenmuseum in Chantilly (1999), het Carré Theater in Amsterdam (2006), Rue de la Mairie in Marseille, Europese Hoofdstad van Cultuur (2013).

Fotogalerij bewerken

Zie ook bewerken

Zie de categorie Gabriël Sterk van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.