Francesc Gimeno
Francesc Gimeno (Tortosa, 4 februari 1858 – Barcelona, 22 november 1927) in het Catalaans Francisco Gimeno Arasa in het Spaans, was een Spaans-Catalaans kunstschilder.
| Francesc Gimeno | ||||
|---|---|---|---|---|
_Autoretrat_amb_boina_-_Francesc_Gimeno_-_Museu_Nacional_d%27Art_de_Catalunya.jpg)
| ||||
Zelfportret met baret (1917), Museu Nacional d’Art de Catalunya, Barcelona
| ||||
| Persoonsgegevens | ||||
| Volledige naam | Francesc Gimeno i Arasa | |||
| Bijnaam | Francisco Gimeno Arasa | |||
| Geboren | Tortosa, 4 februari 1885 | |||
| Overleden | Barcelona, 22 november, 1927 | |||
| Geboorteland |  Spanje
| |||
| Nationaliteit | Spaans - Catalaans | |||
| Beroep(en) | kunstschilder | |||
| RKD-profiel | ||||
| ||||
Biografie bewerken
Francesc Gimeno leerde schilderen in zijn geboortestad op veertienjarige leeftijd. In 1880 verhuisde hij naar Barcelona waar hij werkte als schilder decorateur bij Manual Marques en ondertussen lessen in schilderkunst volgde. In 1884 ging hij dankzij de bemiddeling van de lithograaf Francisco Tió, in Madrid de lessen volgen aan de Escuela Superior de Bellas Artes bij de Belgische kunstschilder Carlos de Haes, die hem op de landschapschilderkunst oriënteerde.[1] Hij bestudeerde ook de werken van de grote schilders in het Prado en was bijzonder onder de indruk van Velázquez.[2]
In die jaren maakte hij tekeningen en aquarellen van het Casa de Campo in Madrid en kreeg hij een aantal bestellingen van de broers Ramon en Jose Call. In 1887 vestigde hij zich in Torroella de Montgrí (Girona) en twee jaar later ging hij naar Llançà aan de Costa Brava, waar hij talrijke zeezichten en haventjes schilderde. In 1889 keerde Francesc terug naar Barcelona.[1]
Francesc Gimeno was actief als figurist en landschapsschilder maar schilderde ook genrestukken. Hij staat bekend voor zijn krachtige zelfportretten. Francesc had aanvankelijke geen succes en leefde in armoede. Hij had weinig contact met de kunstenaars van zijn tijd en had zijn eigen typische stijl die aanleunde bij het impressionisme. Met zijn krachtige penseelvoering gingen de contouren van de vormen soms wat verloren maar zonder abstract te worden. In 1888 nam hij deel aan de wereldtentoonstelling in Barcelona en van 1884 tot 1904 exposeerde hij op de Exposición Nacional de Bellas Artes in Madrid[3] waar hij in 1888 een eervolle vermelding kreeg.[1] Het zal evenwel tot 1915 duren voor hij publieke erkenning kreeg.[3]
In 1914 hield hij op aandringen van Josep Dalmau, Ignasi Mallol en Romà Jori, een solotentoonstelling in de Galerij Dalmau (Josep Dalmau i Rafel) te Barcelona. Hij ontmoette er een jeugdvriend Francesc Bedós die in Sabadell woonde en zijn mecenas werd. Vanaf dan bracht hij veel tijd door in Sabadell, waar hij een groot aantal landschappen schilderde.[4]
Weblinks bewerken
- Francisco Gimeno y Arasa – Artworks op The Athenaeum
Bronnen, noten en/of referenties
|