Fludioxonil
Fludioxonil (ISO-naam) is een niet-systemisch fungicide dat in 1993 geïntroduceerd werd door Ciba-Geigy (tegenwoordig Syngenta). Het wordt gebruikt voor het behandelen van zaaizaad van granen en (gewoonlijk in combinatie met een ander fungicide zoals cyprodinil) op vele groenten- en fruitteelten en sierplanten. Merknamen van Syngenta zijn onder meer Celest (voor zaadbehandeling) en Switch (fludioxonil+cyprodinil voor versproeiing op de teelten). Fludioxonil wordt ingezet tegen onder meer Fusarium, Rhizoctonia, Alternaria en Botrytis cinerea (grauwe schimmel).
| Fludioxonil | ||||
|---|---|---|---|---|
| Structuurformule en molecuulmodel | ||||
| ||||
Structuurformule van fludioxonil
| ||||
| Algemeen | ||||
| Molecuulformule | C12H6F2N2O2 | |||
| IUPAC-naam | 4-(2,2-difluor-1,3-benzodioxool-4-yl)-1H-pyrrool-3-carbonitril | |||
| Molmassa | 248,185 g/mol | |||
| SMILES | C1=CC(=C2C(=C1)OC(O2)(F)F)C3=CNC=C3C#N
| |||
| CAS-nummer | 131341-86-1 | |||
| PubChem | 86398 | |||
| Wikidata | Q975876 | |||
| Beschrijving | Gele kristallijne stof | |||
| Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen | ||||
| ||||
| H-zinnen | H400 | |||
| EUH-zinnen | geen | |||
| P-zinnen | P273 | |||
| LD50 (ratten) | (oraal) 5000 (dermaal) 2000 mg/kg | |||
| Fysische eigenschappen | ||||
| Aggregatietoestand | vast | |||
| Kleur | geel | |||
| Dichtheid | 1,54 g/cm³ | |||
| Smeltpunt | 199,8 °C | |||
| Oplosbaarheid in water | 0,0018 g/L | |||
| Goed oplosbaar in | aceton, methanol | |||
| Slecht oplosbaar in | water | |||
| log(Pow) | 4,12 | |||
| Nutritionele eigenschappen | ||||
| ADI | 0,37 mg/kg lichaamsgewicht | |||
| Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | ||||
| ||||
Regelgeving
bewerkenFludioxonil is in 2007 in de Europese Unie opgenomen in de lijst van toegelaten gewasbeschermingsmiddelen.[1]
Toxicologie en veiligheid
bewerkenFludioxonil is niet acuut toxisch via orale of dermale weg of door inhalatie.[2] De stof is ook niet carcinogeen, teratogeen of genotoxisch gebleken. Het risico voor vogels, bijen, aardwormen en andere bodemorganismen is laag; voor vissen en ongewervelde waterdieren is het risico wel hoog en bij het verspuiten moet men maatregelen treffen om te vermijden dat het product in het water terechtkomt.