Ey Iran (Perzisch: ای ایران) (O! Iran) is een bekend en zeer populair Iraans volkslied. De tekst is geschreven door Hossein Gol-e-Golab in 1946, en de muziek is gecomponeerd door Ruhollah Khaleghi.

Gol-e-Golab schreef het lied uit vaderlandsliefde. Hij zou gezegd hebben: "In 1944 waren de voetstappen van de invallende legers in de straten genoeg om elke patriot zorgen te baren en inspireerde me om deze hymne te schrijven. Professor Ruhollah Khaleghi schreef de muziek en ondanks alle politieke oppositie, vond het zijn weg naar het hart en de ziel van de mensen."

"Ey Iran" wordt vaak ten onrechte gehouden voor het huidige of vorige Iraanse nationale volkslied. Het heeft slechts korte tijd een officiële status gehad. Desalniettemin heeft het een belangrijke plaats in de Iraanse cultuur vergelijkbaar met die van de Men of Harlech in Wales. Officieus werd het gebruikt van februari 1979 tot maart 1980 gedurende de overgangsperiode tussen het bewind van de Sjah en dat van Ayatollah Khomeini. Desondanks wordt het door dissidenten en patriotten als een alternatief gezien voor het huidige volkslied. "Ey Iran" heeft zelfs een grotere bekendheid onder Iraniërs dan het huidige of vorige volkslied, vooral omdat het, het enige volkslied is dat werkelijk Iran prijst. Dit terwijl het volkslied van de Sjah, de koning (de sjah) eert en het volkslied van het islamitisch regime de revolutie roemt. Veel Iraniërs prefereren "Ey Iran" omdat het over Iran gaat zonder politieke bijkomstigheden.

Perzisch
Transliteratie
Nederlandse vertaling
اي ايران اي مرز پرگهر ، اي خاكت سرچشمه هنر
دور از تو انديشه بدان ، پاينده ماني و جاودان
اي دشمن ار تو سنگ خاره اي من آهنم، جان من فداي خاك پاك ميهنم
مهر تو چون شد پيشه ام، دور از تو نيست انديشه ام
در راه تو كي ارزشي دارد اين جان ما، پاينده باد خاك ايران ما
سنگ كوهت در و گوهر است، خاك دشتت بهتر از زر است
مهرت از دل كي برون كنم، برگو بي مهر تو چون كنم،
تا گردش جهان دور آسمان به پاست، نور ايزدي هميشه رهنماي ماست
مهر تو چون شد پيشه ام، دور از تو نيست انديشه ام
در راه تو كي ارزشي دارد اين جان ما، پاينده باد خاك ايران ما
ايران اي خرم بهشت من، روشن از تو سرنوشت من
گر آتش بارد به پیكرم، جز مهرت در دل نپرورم
از آب و خاك و مهر تو سرشته شد گلم، مهر اگر برون رود تهی شود دلم
مهر تو چون شد پيشه ام، دور از تو نيست انديشه ام
در راه تو كي ارزشي دارد اين جان ما، پاينده باد خاك ايران ما


Ey Irŭn, ey marze porgohar
Ey cŭkat sarĉeŝmeye honar
Duraz to andiŝe ye badŭn
Pŭyande mŭni to jŭvedŭn
Ey doŝmanarto sange cŭreyi man ŭhanam
Jŭne man fadŭye cŭke pŭke mihanam
Mehreto ĉon ŝod piŝeam
Dur aztonist andiŝeam
Dar rŭheto, key arzeŝi dŭrad injŭne mŭ
Pŭyande bŭd cŭke Irŭne mŭ

Sange kuhat dorro gohar ast
Cŭke daŝtat behtar az zar ast
Mehrat az del key borun konam
Bargubi mehreto ĉun konam
Tŭ gardeŝe jahŭno dore ŭsemŭn bepŭst
Nure izadi hamiŝe rahnamŭye mŭst
Mehreto ĉon ŝod piŝeam
Dur aztonist andiŝeam
Dar rŭhe to key arzeŝi dŭrad injŭne mŭ
Pŭyande bŭd cŭke Irŭne mŭ

Irŭn, ey corram beheŝte man
Rouŝan azto sarneveŝte man
Gar ŭtaŝ bŭradbe peykaram
Joz mehrat dar del naparvaram
Az ŭbo cŭko mehreto sereŝte ŝod gelam
Mehr agar borun ravad tohi ŝavad delam
Mehreto ĉon ŝod piŝeam
Dur aztonist andiŝeam
Dar rŭheto key arzeŝi dŭrad injŭne mŭ
Pŭyande bŭd cŭke Irŭne mŭ
O Iran, o bejuweeld land
O, uw grond is de oorsprong van de kunst
De (kwade) gedachten van rivalen zullen ver van u zijn
Moge u voor eeuwig voortleven
Oh Vijand als u van steen bent, ben ik van ijzer
Moge mijn leven worden opgeofferd voor mijn moederland
Uw Liefde is mijn roeping
Mijn gedachten zijn altijd bij u
Tegenover u, welke waarde hebben onze levens?
Moge het land van Iran eeuwig zijn

De Stenen van uw berg zijn Juwelen en Parels
De grond van uw valleiën zijn waardevoller dan goud
Wanneer kan mijn hart afstand van u doen?
Zeg mij, wat moet ik zonder u doen?
Zolang de aarde draait en de cirkel van de lucht beweegt
Zal het heilige licht ons begeleiden
Uw Liefde is mijn Roep
Mijn gedachten zijn nooit ver van u
Welke waarde hebben onze levens?
Moge het Iraanse land voor eeuwig voortleven

Iran, oh mijn Groene paradijs
Mijn lot is verlicht door u
Als het vuur regent op mijn lichaam
Ook dan zal mijn liefde voor u nooit vergaan
Uw water, land en liefde hebben mijn klei gekneed
Als uw liefde mijn hart verlaat zal het vergaan
Uw liefde is mijn roep
Mijn gedachten zijn nooit ver weg
Tegenover u, welke waarde hebben onze levens?
Moge het Iraanse land voor eeuwig voortleven

Zie ook

bewerken