d-mineur
muzikale toonsoort
d-mineur of d klein (afkorting: Dm) is een toonsoort met als grondtoon D.
| d-mineur | ||||
|---|---|---|---|---|
| Voortekening | ||||
| ||||
| Verwante toonaarden | ||||
| Parallelle toonaard | F-majeur | |||
| Gelijknamige toonaard | D-majeur | |||
| Dominante toonaard | a-mineur | |||
| Subdominante toonaard | g-mineur | |||
| Toonladder | ||||
| D - E - F - G - A - B♭ - C - D | ||||
| ||||
ToonladdersBewerken
De voortekening telt één mol: Bes. Het is de parallelle toonaard van F-majeur en de gelijknamige toonaard van D-majeur.
Er bestaan drie mogelijke varianten van d-mineur:
- Natuurlijke mineurtoonladder: D - E - F - G - A - B♭ - C - D
- Harmonische mineurladder: D - E - F - G - A - B♭ - C♯ - D
- Melodische mineurladder: D - E - F - G - A - B♮ - C♯ - D
Bekende werken in d-mineurBewerken
- Das wohltemperierte Klavier (prelude en fuga nr. 6) - Johann Sebastian Bach
- Toccata en Fuga in d-moll (BWV 565) - Johann Sebastian Bach
- Partita nr. 2 uit Sonates en partita's voor onbegeleide viool (1720) - Johann Sebastian Bach
- Symfonie nr. 26 (1768 of 1769) - Joseph Haydn
- Pianoconcert nr. 20 (1785) - Wolfgang Amadeus Mozart
- Missa in angustiis (1798) - Joseph Haydn
- Pianosonate nr. 17 (1801-1802) - Ludwig van Beethoven
- Symfonie nr. 9 (1823) - Ludwig van Beethoven
- Pianotrio nr. 1 (1839) - Felix Mendelssohn Bartholdy
- Pianoconcert nr. 1 (1858) - Johannes Brahms
- Symfonie nr. 0 (1863), nr. 3 (1872-1873) en nr. 9 (1887-1894) - Anton Bruckner
- Vioolconcert nr. 2 (1877) - Max Bruch
- Symfonie nr. 3 (1893-1896) - Gustav Mahler
- Symfonie nr. 1 (1895) - Sergej Rachmaninov
- Vioolconcert in d (opus 47) (1903) - Jean Sibelius
- Pianoconcert nr. 3 (1909) - Sergej Rachmaninov
- Requiem (opus 48) - Gabriel Fauré