Carlos Bilardo

voetballer uit Argentinië

Carlos Salvador Bilardo (Buenos Aires, 16 maart 1938) is een voormalig Argentijns profvoetballer en voetbaltrainer. In de jaren 60 verwierf hij bekendheid als speler van Estudiantes. Na zijn actieve carrière werd Bilardo bondscoach van het Argentijnse elftal, dat onder zijn leiding in 1986 de wereldtitel veroverde. Vier jaar later haalde Bilardo met zijn land opnieuw de finale, maar die verloren de Zuid-Amerikanen met 1–0 van West-Duitsland.

Carlos Bilardo
Bilardo als bondscoach van Argentinië, 1986
Bilardo als bondscoach van Argentinië, 1986
Persoonlijke informatie
Volledige naam Carlos Salvador Bilardo
Bijnaam "El narigón" (grote neus)
Geboortedatum 16 maart 1938
Geboorteplaats Buenos Aires, Argentinië
Positie Middenvelder
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 1970
Senioren
Seizoen Club W (G)
1958–1960
19611965
1965–1970
Vlag van Argentinië San Lorenzo
Vlag van Argentinië Deportivo Español
Vlag van Argentinië Estudiantes
3(1)
111(39)
175(11)
Interlands
1959 Vlag van Argentinië Argentinië –20
Getrainde teams
1971
1973–1976
1976–1978
1979
1979–1981
1982–1983
1984–1990
1992–1993
1996
1998
1999–2000
2003–2004
Vlag van Argentinië Estudiantes
Vlag van Argentinië Estudiantes
Vlag van Colombia Deportivo Cali
Vlag van Argentinië San Lorenzo
Vlag van Colombia Colombia
Vlag van Argentinië Estudiantes
Vlag van Argentinië Argentinië
Vlag van Spanje Sevilla
Vlag van Argentinië Boca Juniors
Vlag van Guatemala Guatemala
Vlag van Libië Libië
Vlag van Argentinië Estudiantes
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Spelerscarrière

bewerken

Als kind van Siciliaanse immigranten combineerde Bilardo het spelen van voetbal met een studie geneeskunde. Na het doorlopen van de jeugdelftallen van San Lorenzo, werd Bilardo in 1959 opgeroepen voor het Argentijnse jeugdelftal, dat uiteindelijk de titel zou winnen bij de Pan-Amerikaanse Spelen. Ook nam hij in 1960 deel aan het voetbaltoernooi op de Olympische Spelen in Rome. Na het toernooi leek er echter geen plek meer voor hem te zijn bij San Lorenzo. Bilardo maakte vervolgens de overstap naar tweedeklasser Deportivo Español. Ondanks dat hij zich daar kroonde tot clubtopscorer met drieëntwintig doelpunten, werd Bilardo in deze periode langzaam omgevormd tot een defensieve middenvelder.

In 1965 wisselde Bilardo opnieuw van club, toen hij door trainer Osvaldo Zubeldía werd binnengehaald bij Estudiantes. Zubeldía was bezig een team te formeren op basis van spelers uit het jeugdteam, dat bekendstond als A Tercera que Mata ('de Moordende jeugd'), aangevuld met enkele aankopen. Bilardo moest het jonge elftal als aanvoerder vanaf het middenveld gaan leiden. Met de komst van de nieuwe middenvelder brak een succesvolle periode aan. In 1967 won Estudiantes het kampioenschap Metropolitano. Hiermee was de club de eerste buiten de Grote Vijf (Boca Juniors, River Plate, Racing Club, Independiente en San Lorenzo) die deze titel veroverde. Estudiantes won vervolgens de CONMEBOL Libertadores driemaal achtereen (in 1968, 1969 en 1970), de wereldbeker (door Manchester United in 1968 te verslaan) en de Copa Interamericana (in 1969). Nadat Bilardo zijn studie geneeskunde aan de Universiteit van Buenos Aires had voltooid, beëindigde hij in 1970 zijn actieve carrière.

Trainerscarrière

bewerken

Bilardo vulde vervolgens zijn tijd met het trainerschap bij Estudiantes, zijn familie en de meubelhandel van zijn vader. Daarnaast verrichtte Bilardo onderzoek naar darmkanker en was hij actief als gynaecoloog. In 1976 stopte hij echter als arts omdat Bilardo van mening was dat je voor dat vak fulltime beschikbaar diende te zijn en hij dit niet kon waarmaken.

Nadat Bilardo twee jaar trainer was geweest van het Colombiaanse Deportivo Cali en een korte periode bij San Lorenzo, werd hij bondscoach van Colombia. Bilardo wist zich niet met zijn team echter niet te kwalificeren voor het WK 1982 en moest om die reden opstappen. Hij werd opgevolgd door Efraín Sánchez. Estudiantes had inmiddels echter een terugkeer van haar voormalige trainer voorbereid. Door de verkoop van Patricio Hernández aan Napoli voor een recordbedrag, beschikte Estudiantes over de financiële mogelijkheden om diverse versterkingen te halen op Bilardo's verzoek. Dit wierp zijn vruchten af: Bilardo bezorgde de club in 1982 het kampioenschap Metropolitano. Het vertoonde spel van Estudiantes, dat was gebaseerd op de tactieken van Zubeldía, was de Argentijnse voetbalbond inmiddels niet ontgaan. Zij boden Bilardo daarom in 1984 de mogelijkheid om bondscoach te worden van het Argentijnse elftal.

Bij Argentinië voerde Bilardo grote wijzigingen door. Zo liet hij het Argentijnse elftal onder ander overschakelen op een bijna revolutionaire 3-5-2-formatie. Daarnaast wees hij Diego Maradona voor aanvang van het WK 1986 aan als aanvoerder van Argentinië en niet Daniel Passarella (aanvoerder tijdens het gewonnen WK in 1978) of Jorge Valdano. Het kwam Bilardo op de nodige kritiek te staan maar Maradona zou uiteindelijk uitgroeien tot de beste speler van het WK en een cruciale rol spelen bij het behalen van de wereldtitel.[1] Vier jaar later haalde Argentinië onder leiding van Bilardo opnieuw de finale van een WK. Ditmaal werd echter van dezelfde tegenstander als in de vorige finale, West-Duitsland, met 1–0 verloren.

Na 1990 wisselde Bilardo het trainerschap af met journalistiek en les geven. Bilardo zou bij Sevilla en Boca Juniors als trainer nog tweemaal met Maradona worden herenigd.

Erelijst

bewerken

Als speler

  San Lorenzo
  Estudiantes
  Argentinië

Als trainer

  Estudiantes
  Argentinië

Individueel

  • Zuid-Amerikaans Trainer van het Jaar: 1986, 1987
  • Konex Award (1): 1990
  • World Soccer Grootste Trainer aller Tijden (plek 29): 2013

Zie ook

bewerken
Zie de categorie Carlos Bilardo van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.