Zuchtmeisje
Een zuchtmeisje, of ook wel zucht-[1] of fluisterzangeres,[2] is een zangeres die zuchtgeluiden maakt tijdens het zingen, of fluistert. Vooral in Frankrijk zijn er veel zuchtzangeressen.
Het "zuchtzingen" werd geïntroduceerd eind jaren 60 van de twintigste eeuw. Vooral het lied Je t'aime... moi non plus van en Serge Gainsbourg werd bekend. Dit werd in 1967 ingezongen door Gainsbourg en Brigitte Bardot, maar die versie werd pas uitgebracht in 1986. Het lied werd in 1969 uitgebracht in een versie van Gainsbourg met Jane Birkin en werd een grote hit. In dit lied draagt het zuchtzingen een sensueel karakter. De term zuchtmeisje zou voor het eerst gebruikt worden door Ronald Giphart in zijn roman Giph uit 1993.[3] Veel later, in 2010, werd het woord in de Dikke van Dale opgenomen.[4] In de jaren 70 werden termen als kreunzangeres en hijgzangeres gebruikt.[4]
Bekende zucht- of fluisterzangeressen zijn: Carla Bruni,[5][1][2] Leslie Feist, Françoise Hardy,[5] Hope Sandoval, Donna Summer (I Feel Love en Love to Love You Baby), Charlotte Gainsbourg en Émilie Simon. Zuchtzangeressen die in de jaren 2010 nummers uitbrachten, zijn onder anderen: Coralie Clément,[5] Lyla Foy,[6] Chan Marshall[7] en Madeleine Peyroux.[8]
Externe links
bewerken- Nederlandstalig artikel uit 2007 over zuchtmeisjes
- Zuchtmeisjes, in: de Volkskrant, 6 juli 2006 (abonnement vereist)
- ↑ a b Een kalme liefdesbrief aan Parijs. NRC (12 mei 2011).
- ↑ a b Let op zijn trouwring. NRC (19 januari 2008).
- ↑ Guuzbourg verzamelt zuchtmeisjes. 3voor12 (30 november 2007).
- ↑ a b Ton den Boon, zuchtmeisje – Taalbank. Geraadpleegd op 9 december 2019.
- ↑ a b c Perfect zuchtmeisjes. Perfects.nl (2 februari 2016). Geraadpleegd op 9 december 2019.
- ↑ Sharon Van Etten @ Bitterzoet, Amsterdam. ROAR (5 juni 2014). Gearchiveerd op 9 december 2019. Geraadpleegd op 9 december 2019.
- ↑ Om naar uit te kijken. NRC (2 november 2006).
- ↑ Amerikaanse fluisterzangeres zingt grote en kleine classics. De Morgen (4 oktober 2006).