Wolfgang Heyl
Wolfgang Heyl (Borna, 21 augustus 1921 - 14 mei 2014) was een Oost-Duits politicus. Hij was aanvankelijk timmerman. In 1939 werd hij lid van de NSDAP. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was hij 1ste luitenant van de Wehrmacht.
| Wolfgang Heyl | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Wolfgang Heyl als afgevaardigde in de Volkskammer (1960)
| ||||
| Algemeen | ||||
| Geboren | 21 augustus 1921 | |||
| Geboorteplaats | Borna | |||
| Overleden | 14 mei 2014 | |||
| Overlijdensplaats | ? | |||
| Land | Duitse Democratische Republiek | |||
| Partij | Christlich Demokratische Union (DDR) | |||
| Religie | Evangelisch | |||
| Functies | ||||
| 1971-1989 | Vicevoorzitter van de CDU (DDR) | |||
| 1989-1990 | Voorzitter van de CDU (DDR) (a.i.) | |||
| ||||
In 1949 werd Heyl lid van de CDU. Van 1949 tot 1952 was hij organisatorisch secretaris en plaatsvervangend voorzitter van de CDU in Leipzig. Van 1953 tot 1958 was hij lid van de districtsraad van Leipzig en CDU-voorzitter van het district Leipzig. Heyl was van 1958 tot 1966 vicesecretaris-generaal van de CDU en van 1958 tot 1990 afgevaardigde in de Volkskammer (van 1963 tot 1989 CDU-fractievoorzitter). Van 1966 tot 1971 was hij lid van het Presdium en het Secretariaat van het Hoofdbestuur van de CDU.
In 1971 werd Wolfgang Heyl vicevoorzitter van de CDU (onder Gerald Götting) en in 1976 werd hij opgenomen in het Presidium van de Volkskammer. Hij was na Götting de voornaamste persoon binnen de Oost-Duitse CDU.
Na het aftreden van Gerald Götting als partijvoorzitter op 2 november 1989, nam Heyl tijdelijk het voorzitterschap van de CDU op zich. Op 10 november werd hij opgevolgd door Lothar de Maizière. In maart 1990 trad hij om gezondheidsredenen uit de Volkskammer.
Heyl bracht in zijn hoedanigheid als CDU vicevoorzitter regelmatig bezoeken aan Nederland.[1]
Verwijzingen
bewerken- ↑ J. Hoffenaar, J. van der Meulen, R. de Winter: Confrontatie en Ontspanning: Maatschappij en Krijgsmacht in de Koude Oorlog 1966-1989, Sdu Uitgevers, Den Haag 2004, pag. 231, doel van de bezoeken waren ontmoetingen met vertegenwoordigers van Christenen voor het Socialisme, die ook tegenbezoeken brachten.