Wikipedia:Wikiproject/Verzetskranten/Beginnetjes/Ongetiteld verzetsblad, Bussum

Hieronder zie je een beginnetje (opzetje, stub) van een Wikipedia-artikel over een Nederlandse verzetskrant uit de Tweede Wereldoorlog.

Dit beginnetje is aangemaakt in het kader van het Wikiproject Verzetskranten.

De informatie in het beginnetje is rechtstreeks overgenomen uit het boek De ondergrondse pers 1940-1945 van Lydia Winkel, in zijn geheel als PDF te vinden op Wikimedia Commons.

Onderstaand beginnetje is nog niet rijp voor de hoofdnaamruimte van Wikipedia, je kunt helpen om het te controleren of aan te vullen tot een volwaardig artikel.

In de handleiding voor deelnemers aan het Wikiproject Verzetskranten lees je hoe dit werkt.

Andere beginnetjes van verzetskrantenartikelen vind je in Wikipedia:Wikiproject/Verzetskranten/Beginnetjes


Ongetiteld verzetsblad
Plaats(en) van uitgave Bussum
Verschijningsfrequentie Dagelijks
Inhoud Nieuwsberichten
Reproductiemethode Gestencild
Oplage Tussen de 140 en 1200
Datum eerste uitgave 1 oktober 1940
Datum laatste uitgave 7 mei 1945
Taal Nederlands
Vervaardigers/redacteuren J.Th. Bremer
Nr. in DOP van L.E. Winkel 1140
Beschrijving in catalogus 376309075
Portaal  Portaalicoon   Media

Ongetiteld verzetsblad was een verzetsblad uit de Tweede Wereldoorlog, dat vanaf 1 oktober 1940 tot en met 7 mei 1945 in Bussum werd uitgegeven. Het blad verscheen dagelijks in een oplage tussen de 140 en 1200 exemplaren. Het werd gestencild en de inhoud bestond voornamelijk uit nieuwsberichten.

Betrokken personen

bewerken

Categorie:Illegale pers in de Tweede Wereldoorlog

Ruwe tekst Winkel-lemma

bewerken

Hieronder staat de tekst over Ongetiteld verzetsblad uit lemma nr. 1140 van De Ondergrondse Pers. Met behulp van deze tekst (en andere bronnen) kunnen Wikipedianen het bestaande artikel verbeteren. De Ondergronds Pers is ook als full-text PDF beschikbaar op Wikimedia Commons, daar is onderstaande tekst dus ook terug te vinden.

In de uitgeverij van J.Th. Bremer kwamen vanaf de zomer van 1940 dagelijks zoveel personen naar de Engelse zender luisteren, dat hij wegens het gevaar dat de nabijgelegen Ortskommandantur en NSB-overburen opleverden, besloot de radioberichten te gaan 'uitgeven'. Zijn dochter en drie zoons werkten hieraan mee. Toen de aanmelding bij de Kultuurkamer verplicht gesteld werd, weigerde Bremer dit en veranderde van beroep. Hoewel de Duitsers meermalen hun belangstelling toonden voor de familie Bremer, is het hun nimmer gelukt de familie te betrappen.