Walter Leistikow

Walter Rudolf Leistikow (25 oktober 1865 in Bydgoszcz - 24 juli 1908 in Berlijn-Zehlendorf) was een Duitse kunstschilder en graficus. Hij schilderde voornamelijk landschappen in een impressionistische stijl.

Biografie bewerken

Walter Leistikow werd geboren in Bromberg (het huidige Bydgoszcz in Polen), als tweede van de negen kinderen van de apotheker Karl Leistikow (1820–1893) en zijn echtgenote Bertha Cäcilie Hoyer (1837–1912). Het huis van zijn ouders stond in de nu verdwenen, drukke Danziger Straße, op de hoek van de Elisabethstraße, aan de rand van het stadscentrum. Daar bevond zich ook de Kujawiak-fabriek van kruidenbrandewijn, waaruit de familie een riant inkomen had.

In maart 1883, hij was toen 17 jaar, verhuisde hij naar Berlijn om te gaan studeren aan de Akademie der Künste bij Anton von Werner. Omwille van ‘gebrek aan talent’ moest hij de academie na zes maand verlaten en ging zich dan verder bekwamen via privélessen bij Hermann Eschke tot in 1885 en daarna tot in 1887 bij Hans Fredrik Gude.^[1] Van 1890 tot in 1897 woonde en werkte hij in het “Atelierhaus“ in de Lützowstraße 82.

In 1886 nam hij voor het eerst deel aan het Berliner Salon en in 1892 maakte hij deel uit van de oprichters van de kunstenaarsgroep Die XI, die zich verzette tegen de traditionele kunst die gepromoot werd door keizer Wilhelm II. In 1892 schilderde Leistikow in een stijl die neigde naar het symbolisme, waarvan hij het kleurenpalet en de lijnvoering zou blijven gebruiken.^[1]

Via de decoratieve stijl van zijn landschappen, kwam Leistikow terecht bij de toegepaste kunst en maakte hij ontwerpen voor meubels, stoffen, tapijten, wandbekleding, wandschermen, glasvensters en vignetten.^[1] Via zijn rol bij de stichting van de Berliner Secession en bij hun tentoonstellingen, introduceerde hij de toen moderne Franse schilderkunst in Duitsland en maakte hij van Berlijn een van de voorposten van de moderniteit in de kunst in het toenmalige Duitsland.

Leistikow was in december 1894 in het huwelijk getreden met de uit Kopenhagen afkomstige koopmansdochter Anna Catharina Mohr (1863–1950) en had met haar twee kinderen, Gerda (1896) en Gunnar (1903).

Hij pleegde zelfmoord op 24 juli 1908 tijdens een opname in het Sanatorium Hubertus in Berlijn-Schlachtensee. Hij was in het eindstadium van een jarenlange syfilis-aandoening