Hiroo Onoda

Hiroo Onoda (小野田 寛郎, Onoda Hirō; Kainan, 19 maart 1922) is een voormalig Japans militair, die vooral bekend werd door het feit dat hij nog bijna 30 jaar na de Tweede Wereldoorlog zich in de jungle op het Filipijnse eiland Lubang ophield, daar hij nooit gehoord had dat de oorlog was beëindigd.

Onoda Hirō
De jonge Onoda
Land/zijde	Japanse Keizerrijk
Onderdeel	Japanse Keizerlijke Leger
Dienstjaren	1941-1974
Rang	Tweede luitenant (少尉, shōi)
Slagen/oorlogen	Pacifische oorlog/Lubang

Biografie

Onoda was lid van de commandoklasse "Futamata" (二俣分校) van de Nakano School. Op 26 december 1944 werd hij naar het eiland Lubang gestuurd om samen met de daar reeds aanwezige soldaten de opmars van de geallieerden zoveel mogelijk te hinderen. Hij had tevens het bevel zich nooit over te geven of een einde te maken aan zijn leven.

Op 28 februari 1945 werd het eiland door de geallieerden aangevallen, waarbij bijna alle Japanse soldaten werden gedood. Onoda en drie mede-soldaten, Yūichi Akatsu, Shōichi Shimada en Kinshichi Kozuka, verscholen zich in de bergen. Mede daardoor bereikte het bericht dat de oorlog was beëindigd hen niet. Ze ontvingen wel eenmaal een bericht achtergelaten door een eilandbewoner dat de oorlog voorbij zou zijn, maar vertrouwden dit niet. Onoda en zijn medestrijders bleven daarom op het eiland. Nadat zijn collega's waren gestorven, zette Onoda alleen zijn "missie" voort, en bleef oorlog voeren tegen de niet-Japanners op het eiland. Hij hield zich schuil in de jungle, levend van wat hij in de jungle vond of in het land kon stelen.

Pas in 1974 slaagde een Japanse toerist, Norio Suzuki, die naar hem op zoek ging (hij was in Japan inmiddels al in 1959 officieel doodverklaard) erin hem te vinden en hem ervan te overtuigen dat de oorlog voorbij was. Hij wilde zich echter pas overgeven als zijn toenmalig commandant, majoor Taniguchi, hem persoonlijk daartoe een bevel gaf. Suzuki keerde daarom met foto's van Onoda terug naar Tokio, alwaar de overheid Onoda's voormalige commandant opspoorde. Taniguchi leefde nog en was inmiddels boekhandelaar geworden, maar kwam naar Lubang en gaf tweede luitenant Onoda het bevel de wapens neer te leggen (hij had zijn dienstgeweer nog, met zorgvuldig bewaarde en onderhouden munitie, in werkende toestand) en zich over te geven.

29 jaar na de oorlog keerde Onoda terug naar Japan. Daar werd hij onthaald als held en zelfs voorgedragen voor de positie van Kokkai. Het feit dat hij na de oorlog nog circa 30 Filipino's had gedood in vuurgevechten werd hem vergeven door president Ferdinand Marcos.

Onoda had echter moeite zijn draai te vinden in het voor hem sterk veranderde Japan, en besloot net als zijn broer, Tadao, naar Brazilië te vertrekken. Daar trouwde hij in 1976. Tevens schreef hij een boek (in het Engels getiteld No Surrender) over zijn jaren in de jungle, wat in en buiten Japan een bestseller werd. In 1984 keerde Onoda terug naar Japan, na te hebben gelezen over een Japanse tiener die in 1980 zijn ouders had gedood. Hij stichtte bij zijn terugkomst de Onoda Shizen Juku ("Onoda Nature School") voor kinderen, welke op verschillende plaatsen in Japan onderwijskampen organiseerde.

In 1996 keerde Onoda nog eenmaal terug naar Lubang. Hij doneerde toen 10.000 dollar aan de lokale school.

Externe links

• "The War is Over... Please Come Out": Japanese Soldier Surrenders 29 Years After the End of World War II
• "Words to Live by" - Interview with Hiroo Onoda (Judit Kawaguchi, Jan 2007, Japan Times)