Rijksstad Isny: verschil tussen versies

In [[1042]] stichtte graaf Wolfrad van Altshausen een parochiekerk in de buurt van een vormalig Romeins [[castellum]]. Zijn zoon Mangold draagt de kerk over aan monnikken uit [[Hirsau]] ten bate van een kloosterstichting. De graven stichten vervolgens bij het klooster een marktplaats, die voor [[1238]] tot stad wordt verheven. In het midden van de dertiende eeuw wordt de stad eerst verpand aan de drost van Waldburg en vervolgens in [[1306]] verkocht. De bloei van de stad begint met de verlening van het stadsrecht van Lindau in [[1281]] door koning Rudolf. In [[1365]] kooopt de stad zich vrij van de drosten en wordt [[Reichsunmittelbar]]. De invoering van de [[reformatie]] leidt tot hevige twisten met de abt van het klooster. Het klooster wordt in [[1781]] [[Reichsunmittelbar]] nadat de graven van Waldburg afstand van zijn rechten doet.

In de [[Reichsdeputationshauptschluss]] van [[25 februari]] [[1803]] wordt in paragraaf 24 de overdracht van stad en klooster aan de graaf van [[Quadt]] geregeld. Dit als schadeloosstelling voor het verlies van [[Rijksheerlijkheid Wickrath|Wickrath]] en Schwanenberg.

Hierdoor ontstaat er een rijksgraafschap Isny.

In de Rijnbondsacte[[Rijnbondakte]] van [[12 juli]] [[1806]] worden in artikel 24 het graafschap Isny onder de souvereiniteit van het koninkrijk [[Württemberg]] gesteld, de [[mediatisering]].