Centrale Oeral: verschil tussen versies

De '''Centrale Oeral''' ([[Russisch]]: Средний Урал; ''Sredni Oeral'') is een van de 5 geografische regio's van de [[Oeral (gebergte)|Oeral]]. Het ligt ten zuiden vantussen de [[Noordelijke Oeral]] (vanaf 60° NB) en ten noorden van de [[Zuidelijke Oeral]] (vanaf 56° [[Breedtegraad|NB]]). Het gebied loopt in de breedte van 58° tot 61° [[OL]] tussen het [[Russisch Laagland]] en het [[West-Siberisch Laagland]] (25 - 30 km; met uitlopers 80-90 km). Een groot deel van het gebied ligt op het grondgebied van de [[kraj Perm]] en de [[oblast Sverdlovsk]]. Het is een overwegend heuvelachtig gebied, dat geen echte bergen kent. De hoogste pieken zijn de [[Sredni Baseg]] (994 meter), [[Katsjkanar]] (878,8 meter) en de [[Sjoenoet]] (724,2 meter). In het zuidwesten ligt het [[Oefa Plateau]].

Het is een gebied dat rijk is aan delfstoffen, waaronder edelmetalen en zeldzame metalen ([[chalcopyriet]], [[goud]], [[koper (element)|koper]] en [[platina]]); non-ferro metalen ([[asbest]] en [[talk (mineraal)|talk]]); [[halfedelstenen]] en gekleurde stenen ([[amethist]], [[chrysoberyl]], [[morion]], [[olivijn]], [[Toermalijn|toermalijnen]] en [[Topaas|topasentopazen]]). Het gebied is vooral bekend om haar [[jaspis]], [[malachiet]], [[marmer]] en [[rhodoniet]]. Het meest waardevol is [[magnetiet]] waaruit [[IJzer (element)|ijzer]] wordt gewonnen.

Het is een van de dichtsbevolkte gebieden van de Oeral, met vooral veel stedenname aan de oostzijde, dieeen veelalvan ontstaande zijndichtstbevolkte rondgebieden van de Oeral. De [[mijnbouw]] was een belangrijke bron van werkgelegenheid. Een belangrijke groeiperiode was in de [[17e eeuw]] door onder andere mijnbouwondernemer [[Nikita Demidov]] en door het neerstijken van gevluchte [[oudgelovigen]], die een belangrijke rol speelden bij de groei van de mijnbouw in het gebied.