Wetgevingsprocedures van de Europese Unie: verschil tussen versies

Besluitvorming in de tweede pijler voltrekt zich grotendeels intergouvernementeel. De individuele lidstaten en de Europese Commissie kunnen beide voorstellen doen voor strategieën en richtlijnen die ter stemming voorgelegd worden aan de [[Europese Raad]]. Binnen deze strategieën en richtlijnen kunnen vervolgens door de Commissie dan wel de individuele lidstaten voorstellen gedaan worden voor een ''gemeenschappelijk optreden'' of een ''gemeenschappelijk standpunt''. Deze voorstellen worden in de [[Raad van de Europese Unie|Raad van Ministers]] in stemming gebracht. Het [[Verdrag van Amsterdam]] maakt het mogelijk om voor besluiten van uitvoerende aard gebruik te maken van stemming met [[gekwalificeerde meerderheid]] in plaats van eenparigheid. Het Europees Parlement heeft een kleine rol in de tweede pijler. De voorzitter van de Raad is enkel gehouden het Parlement te raadplegen over de voornaamste aspecten van het Gemeenschappelijk Buitenland- en Veiligheidsbeleid en hij moet erop toezien dat de opvattingen van het Parlement naar behoren in aanmerking worden genomen.