Gebedskleed (islam): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k linkfix |
k taal en link |
||
Regel 4:
De Arabische benaming ''sadjada'' is afgeleid van de [[wortel (taalkunde)|wortel]] S-DJ-D, dat ''prosternatie'' inhoudt. Het komt eveneens terug in het woord ''sudjud''. Hierbij onderwerpt men zich geheel aan [[God (monotheïsme)|God]] o.a. door het voorhoofd en neus op de grond te drukken. Het hoogste doel van de salat is uiteindelijk het volledig opgaan in God door nederigheid. ''Sadjada'' is het voorwerp waarop dit gebeurt, het gebedskleed.
Het gebruik van of het verwijzen naar een gebedskleed is niet afgeleid uit de [[Koran]] of [[Hadith|Ahadith]]. In verschillende Ahadith wordt melding gemaakt van [[Mohammed]] en de [[Sahaba]] die het gebed in de open [[moskee van de Profeet|moskee van Medina]] verrichten, waarbij zij, na regenval, met besmeurde hoofden en gezichten de moskee verlieten. Er is wel sprake in de Ahadith van een ''firaash'', bijvoorbeeld een [[kleding|kledingstuk]], of een ''bisaat'', een palmbladeren
Een gebedskleed is circa 110 cm bij 65cm, juist genoeg om de handelingen van het gebed te verrichten. Geleerden keuren afbeeldingen op het kleedje af, omdat het de aandacht zou afleiden van het gebed. Het wordt als [[makruh]] beschouwd om op een dergelijk kleed te bidden. Een van de zaken om het gebed te perfectioneren is het vermijden van een plaats die veel aandacht trekt of kleur bevat. Om deze reden is een gebedskleed weinig gedecoreerd en wordt vaak een [[mihrab|gebedsnis]] of de [[Ka'aba]] afgebeeld.
|