Apostelamt Juda: verschil tussen versies

Julius Fischer ([[1867]]-1923) was in [[1896]] lid van de Nieuw Apostolische Kerk geworden (in de stam '[[Efraïm]]' van apostel Krebs). Door zijn inspanningen konden in en rond zijn woonplaats Zehdenick spoedig meerdere nieuw-apostolische gemeenten worden gesticht en werd hij benoemd tot districtsoudste. Hij kwam echter in conflict met de kerkleiding omdat hij andere inzichten had omtrent de wederkomst van Christus. Fischer en een aanzienlijk aantal van de hem toevertrouwde gemeenteleden werden begin 1902 geëxcommuniceerd. Hij bleef echter bijeenkomsten houden en in de avonddienst van [[2 mei]] 1902 werd hij in profetie en visioen aangewezen tot "Apostel in Juda". De door hem gestichte gemeenschap kreeg vervolgens de gelijkluidende naam: het ''Apostelamt Juda''. Men beschouwt deze datum als een keerpunt in de kerkgeschiedenis en ziet het apostolische werk van voordien slechts als 'voorbereidingstijd'.

Fischer had in [[1922]] Adolf Tschach ([[1891]]-[[1981]]) als zijn opvolger aangewezen. Een deel van de ambtsdragers stemde bij nader inzien niet met diens benoeming in en vormden het [[Apostelamt Jesu Christi]].

Toen in de dertiger jaren het [[Nationaal Socialisme]] opkwam, werd het door Tschach uitgegeven tijdschrift ''Wahrheitskunde'' (met als ondertitel ''die Revolution auf dem seelischen Gebiet'') evenals de samenkomsten van de gemeenschap verboden en kon men nog slechts in kleine (familie)kring bijeenkomen. Met instemming van de bezettingsmacht mocht men na de [[Tweede Wereldoorlog]] weer openbare samenkomsten houden.

Opvolgers van Tschach waren achtereenvolgens Walter Burkert ([[1923]]-[[1987]]) en tot op heden Heinrich Matschenzen.