Salon des Refusés: verschil tussen versies

De kunstenaars werd de keuze gesteld hun werken voor 7 mei 1863 terug te trekken, of te accepteren dat ze tentoongesteld werden. Voor de afgewezen kunstenaars was dit geen gemakkelijke beslissing. Wie zijn werken tentoonstelde liep het gevaar, de toorn van de jury over zich heen te krijgen, en daarmee zijn kunstenaarscarrière langdurig in gevaar te brengen. Wie zijn werken echter terugtrok, laadde niet de verdenking op zich, geen vertrouwen in zijn eigen vaardigheden te hebben. - [[Gustave Courbet]] greep de mogelijkheid aan zijn geweigerde werken aan een breed publiek te tonen. [[Edouard Manet]] was echter van mening, dat alleen de officieleofficiële Parijse salon de juiste plaats was om als kunstenaar erkenning te krijgen.

Van de tegenwoordig als belangrijkste 19e eeuwse schilders beschouwde kunstenaars waren op de eerste tentoonstelling naast Manet, Courbet en Whistler ook [[Johan Barthold Jongkind]], [[Camille Pissarro]], [[Paul Cézanne]], [[Armand Guillaumin]], [[Felix Bracquemond]], alsook [[Henri Fantin-Latour]], [[Amand Gautier]] en [[Alphonse Legros]] vertegenwoordigd. Van de laatste drie waren ook schilderijen voor de officieleofficiële tentoonstelling geaccepteerd. De catalogus van de Salon des Réfusés vermeldt niet al deze schilders. Hij is onvolledig gebleven omdat hij zonder hulp van de overheid samengesteld moest worden, en de tijd voor een volledige opsomming niet toereikend was.

De tentoonstelling van de Salon des Réfusés begon op 15 mei terwijl de officieleofficiële salon al op 1 mei geopend was. Vanaf het begin trok de eerste een groot aantal bezoekers. Op zondagen telde men tot 4.000 bezoekers. Daarmee toonde deze een grotere aantrekkingskracht dan de officieleofficiële salon. De pers wijdde aan de in de Salon des Refusés tentoongestelde kunstenaars meer en langere artikelen, zodat in de pers de grap de ronde deed dat de kunstenaars van de Parijse salon hoopten het volgende jaar ook afgewezen te worden om zo meer aandacht te krijgen. De meerderheid van de artikelen was echter afwijzend over de hier tentoongestelde kunst en ook de reactie van het publiek was afwijzend. Men lachte om de afgewezen werken.