Charles-Irénée Castel: verschil tussen versies

Rond de tijd van de Utrechtse vredesbesprekingen schreef St. Pierre zijn bekendste boek, het ''Projet pour rendre la paix perpétuelle en Europe'' dat in [[1713]] verscheen. St. Pierre verwierp in dit werk een [[vrede]] gebaseerd op [[machtsevenwicht]], en beargumenteerde dat vrede in Europa alleen kon worden bereikt als de Europese vorsten en leiders zich zouden verenigen in een groot congres, waarbijwaarin geschillen op vreedzame wijze zouden moeten worden bijgelegd. Het plan voorzag in een senaat, met een wekelijks roulerende voorzitter. Wanneer een conflict tussen staten dreigde moest een commissie afkomstig uit deze senaat bemiddelen. Wanneer deze verzoeningspoging niets opleverde, zou de senaat functioneren als internationaal arbitragehof dat bindende uitspraken moest doen. Als een staat de uitspraak van dit arbitragehof niet zou nakomen, dan werd hem de [[oorlog]] verklaard, waarvan deze staat de kosten moest betalen.