Karel II van Brunswijk: verschil tussen versies

HijKarel was de oudste zoon van de ''Zwarte Hertog'' [[Frederik Willem van Brunswijk|Frederik Willem]] en van [[Maria van Baden (1782-1808)|Maria van Baden]], dochter van [[Karel Lodewijk van Baden]]. Zijn moeder vluchtte samen met hem en zijn jongere broer [[Willem van Brunswijk|Willem]] na de [[Slag bij Jena]] in oktober [[1806]] naar [[Zweden]] en vervolgens naar [[Bruchsal]], alwaarwaar zij op [[20 april]] [[1808]] stierf. Hierop liet zijn grootmoeder Augusta (zuster van de Britse koning [[George III van het Verenigd Koninkrijk|George III]]) hem naar [[Engeland]] overbrengen.

Nadat zijn vader in [[1815]] in de [[Slag bij Quatre-Bras]] (1815) was gesneuveld, volgde hij die als Karel II op. Vanwege zijn jonge leeftijd regeerden de Britse prins-regent (de latere [[George IV van het Verenigd Koninkrijk|George IV]]), de [[geheimraad]] [[Justus von Schmidt-Phiseldeck]] en [[Ernst zu Münster-Ledenburg]] namens hem vooralsnog het land.

Hij gaf al vroeg blijk van karaktertrekken als geldzucht, halsstarrigheid, trots en een hang naar losbandigheid. Daarom werd hij eerst naar [[Lausanne (stad)|Lausanne]] gezonden, waar hij een losbandig leven leidde, daarna naar Bruchsal en tenslotte naar [[Wenen]]. Daar verbleef hij tot de regentschapsraad - uiteindelijk pas op aandringen van [[Klemens von Metternich|Metternich]] - op [[30 oktober]] [[1823]] de regering aan hem overdroeg.

ZijnKarels beleid werd gekenmerkt door willekeur, verkwisting van overheidsgeld, het treiteren van ambtenaren en conflicten met de stendenStaten. Hij betwistte de rechtmatigheid van de in [[1820]] uitgevaardigde grondwet en maakte zich zo gehaat dat het volk uiteindelijk in opstand kwam.

Toen hij op [[30 september]] [[1830]] [[Gioacchino Rossini|Rossini]]'s opera ''[[Otello (Rossini)|Otello]]'' verliet, wierpen mensen stenen naar zijn koets. De gehele nacht belegerde men zijn slot en uiteindelijk werd het in brand gestoken. Hij vluchtte en trachtte later nog zijn volk voor zich te winnen door een geldbedrag en een liberaler beleid te beloven, maar werd, omdat hij weigerde troonsafstand te doen, in december door de landdag en met instemming van de [[Bondsdag]] afgezet. Hierop aanvaardde zijn broer Willem de regering, aanvankelijk als regent, sinds [[20 april]] [[1831]] als hertog.

Deze revolutie - die tegen de persoon Karel II was gericht en niet zozeer tegen het monarchale systeem zelf - was de enige volksopstand in het 19e-eeuwse [[Duitsland]] die zijn doel bereikte.

Karel begaf zich hierop naar [[Parijs]], waar hij zich na enige omzwervingen naar [[Spanje]] en [[Londen]] uiteindelijk vestigde. Hij stond hier op vertrouwelijke voet met [[Jérôme Bonaparte]], die van [[1807]] tot [[1813]] over Brunswijk had geregeerd (als deel van het [[Koninkrijk Westfalen]]), en raakte verwikkeld in verschillende spectaculaire processen. Zijn hoop op herovering van zijn land had hij gevestigd op [[Napoleon III]], wiens staatsgreep hij financieel royaal steunde.

In [[1870]] verhuisde hij naar [[Genève (stad)|Genève]], waar hij zich door ijdelheid en gierigheid belachelijk maakte. Hij stierf op [[18 augustus]] [[1873]], ongehuwd en zonder zich ooit met zijn broer verzoend te hebben. Zijn niet onaanzienlijke en voornamelijk uit diamanten bestaande vermogen - vandaar zijn spottende bijnaam - van circa 20 miljoen Zwitserse frank vermaakte hij aan de stad Genève op voorwaarde dat men een groot ruiterstandbeeld van hem zou oprichten. Dit monument in [[brons]] van [[Auguste Cain]] werd in [[1879]] onthuld.