Oorkondeleer: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k cat |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 3:
== Het begin ==
In de 17e eeuw begonnen enkele Nederlandse en Belgische [[Jezuïeten]] met kritisch onderzoek naar [[hagiografie|heiligenlevens]], wat zou leiden tot de uitgave van de [[Acta Sanctorum]] door de [[Bollandist]]en. Daarbij trokken zij de echtheid van de [[Merovingen|Merovingische]] oorkonden van met name [[benedictijnen|benedictijnse]] kloosters in twijfel. In het bijzonder oorkonden van de koninklijke [[saint-Denis-basiliek|abdij van Saint-Denis]] werden voor vervalsingen gehouden. Een reactie van deze orde bleef niet uit. Dom [[Jean Mabillon]] (1632-1707) publiceerde in 1681 zijn ''De re diplomatica'', waarin hij voor het eerst een systematische uiteenzetting gaf over echtheidscriteria van oorkonden. De titel van zijn boek gaf de nieuwe discipline de benaming ''diplomatiek'', uiteraard te onderscheiden van [[diplomatie]]. Met name de benedictijnen van de [[Congregatie van Saint-Maur]] spanden zich in de 18e eeuw in om zijn werk voort te zetten. Het [[hagiografie|hagiografisch]] onderzoek van de Jezuïeten, de aanleiding voor de ontwikkeling van de oorkondenleer, wordt nog steeds voortgezet door de zogeheten [[Bollandisten]] te Antwerpen.
== Inhoud en werkwijze ==
De oorkondenleer onderscheidt aan oorkonden interne en
== Context ==
Onderzoek naar vervalsingen vormde lange tijd de kern van de oorkondenleer. Achter vervalste oorkonden zit vaak een boeiende achtergrond die licht werpt op de situatie waarin men besloot oorkonden te vervalsen. De Duitse historicus [[Theodor von Sickel]] begon midden 19e eeuw met het onderzoek naar kanselarijen waarbij de productie van oorkonden aandacht krijgt. [[Otto Oppermann]], de eerste Nederlandse hoogleraar [[middeleeuwen|middeleeuwse]] geschiedenis aan de [[Universiteit Utrecht]], onderzocht Nederlandse oorkonden begin 20e eeuw vooral op het criterium van echtheid. Hij verklaarde hele oorkondencollecties vals, bijvoorbeeld die van het [[norbertijnen]]klooster [[Mariënweerd]]. Na de Tweede Wereldoorlog hebben met name historici aan de [[Universiteit van Amsterdam]] het Nederlandse onderzoek naar middeleeuwse oorkonden op internationaal peil gebracht. In de huidige geschiedschrijving bestudeert men oorkonden niet enkel als informatiedrager, maar als een belangrijk element in een culturele context.
[[Categorie:Middeleeuwen]]
|