Kempense gotiek: verschil tussen versies

'''Kempense gotiek''', ook wel '''Kempische gotiek''' genoemd, is een bouwstijl die in de 15e eeuw ontstond in de [[Kempen (gebied)|Kempen]] en daar op grote schaal werd toegepast bij de bouw van kerken. De stijl bereikte haar hoogtepunt in de eerste helft van de 16e eeuw. De Kempense gotiek wordt algemeen beschouwd als een variant van de [[Brabantse gotiek]] maar heeft daar, in tegenstelling tot de andere variant, de [[Demergotiek]], weinig kenmerken mee gemeen. De stijl vond ook buiten de Kempen enige toepassing.

 

In Nederland zijn slechts weinig kerken in de stijl van de Kempense gotiek bewaard gebleven; met name in de tweede helft van de 19e eeuw zijn er veel gesloopt en vervangen door nieuwbouw. Het best bewaard zijn de hervormde kerk van [[Helvoirt]] en de oude kerk van [[Middelbeers]]. Een ander voorbeeld is de kerk van [[Chaam]], waarvan echter de bijzondere toren in 1944 werd opgeblazen en daarna niet werd herbouwd. Ook in België zijn slechts weinig kerken intact gebleven. De kerk van [[Poppel]], overigens grotendeels een na-oorlogse reconstructie, geeft echter een goede indruk van de stijl.

 

Talrijker zijn de bewaard gebleven torens. Hierbij is een opmerkelijke evolutie waar te menen. De oudste torens uit de 15e eeuw kenmerken zich in de meeste gevallen door zware overhoekse [[steunbeer|steunberen]] en een haast [[romaanse stijl|romaan]]s aandoende ornamentering met ondiepe [[Nis (muur)|nis]]sen en [[fries (bouwkunst)|friezen]] met veelal ronde vormen. Vaak is een van de steunberen gecombineerd met een veelhoekige [[traptoren]]. In enkele gevallen ontbreken de steunberen geheel. Voorbeelden van dergelijke torens bevinden zich in Nederland onder meer in [[Waalre]], [[Dongen]], [[Eindhoven]] (Woensel) en [[Lage Mierde]]. Voorbeelden in België zijn, behalve in Poppel, onder andere te vinden in [[Baarle-Hertog]] en [[Ravels]].