U1 (Berlijn): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
TXiKiBoT (overleg | bijdragen)
JörgenMoorlag (overleg | bijdragen)
k lf
Regel 25:
De nieuwe leiding van de Berlijnse stedenbouwkundige dienst stond ondertussen een stuk welwillender tegenover de [[metro (vervoermiddel)|metro]]. De in Charlottenburg opgedane ervaringen hadden uitgewezen dat de tunnelbouw geen schade aanrichtte, waardoor de deur open kwam te staan voor een ondergrondse aftakking van de lijn naar de [[Potsdamer Platz]]. Deze aftakking zou tevens een latere verlenging van de metro tot in het stadscentrum mogelijk maken. Op 1 november 1900 kreeg de Hochbahngesellschaft groen licht voor het uitvoeren van de nieuwe plannen. Het totale project omvatte nu 10,1 kilometer spoor, waarvan 8 km op een viaduct, en 14 stations, waarvan 4 ondergronds. De metrostations kregen [[perron (platform)|perron]]s met een lengte van 80 meter, genoeg voor zesrijtuigtreinen.
 
Vlak na de eeuwwisseling was ongeveer zes kilometer van de metrolijn gereed en na een bouwtijd van 5½ jaar was het stamtracé geheel klaar. Op 15 februari 1902 vond de openingsrit plaats van [[station Berlin Potsdamer Platz#Metro|Potsdamer Platz]] via [[Bahnhhof Berlin Zoologischer Garten|Zoologischer Garten]] naar [[Osthafen (metrostation)|Stralauer Tor]]. Drie dagen later opende het traject Stralauer Tor – Potsdamer Platz voor het publiek. Het westelijk deel van het stamtracé opende in maart 1902 tot Zoologischer Garten en op 14 december volgde de verlenging naar Knie<ref>De lijngedeelten [[Gleisdreieck]] - [[Wittenbergplatz (metrostation)|Wittenbergplatz]] en Wittenbergplatz - [[Ernst-Reuter-Platz (metrostation)|Knie]] behoren tegenwoordig tot de [[U2 (Berlijn)|U2]]</ref>. Aangezien het oostelijke eindpunt Warschauer Brücke reeds op 17 augustus was bereikt, was het metroproject daarmee volledig gereedgekomen.
 
De treinen gingen twee routes rijden: