Langetermijnpotentiëring: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
k linkfix
Regel 1:
[[Afbeelding:LTP exemplar.jpg|Right|thumb|300px|Een voorbeeld van een LTP-experiment. Deze opname is gemaakt in de [[hippocampus (anatomie)|hippocampus]] van een rat. De linker elektrode is de stimulerende elektrode, de rechter is de meetelektrode. De grafiek laat de potentiaal zien voor de stimulus (zwarte blokjes), de potentiaal direct na de stimulus (groene blokjes), en de potentiaal in de periode van 3 tot 60 minuten post-stimulus (blauwe blokjes).]]
 
'''Langetermijnpotentiatie (LTP)''' is een langdurige verhoging van doeltreffendheid van een [[synaps]]. LTP impliceert een versterking van de synaptische verbinding tussen twee neuronen door gelijktijdige activatie van presynaptisch en postsynaptisch neuron. Het wordt gezien als een elektrofysiologische manifestatie van het principe van synaptische versterking dat door [[Donald Hebb]] voor het eerst is beschreven. De biologische mechanismen achter langetermijnpotentiatie zijn nog niet geheel duidelijk, maar men neemt aan dat het bijdraagt aan [[synaptische plasticiteit]] bij dieren en mensen. Veel theorieën betreffende het [[leren]] zien langetermijnpotentiatie en het tegengestelde process [[langetermijndepressie]] als de cellulaire basis van leren en [[geheugen (mens)|geheugen]].
LTP werd in [[1966]] ontdekt door [[Terje Løme]] en is sindsdien een populair onderwerp in het neurowetenschappelijk onderzoek.