Engels slijkgras: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 15:
'''Engels slijkgras''' (''Spartina anglica'' C.E.Hubb.) is een [[overblijvende plant]] die behoort tot de [[Grassenfamilie]]. De plant komt van nature voor in Noord-West Europa en is ingevoerd in Australië, Noord-Amerika en Oost-Azië.
Engels slijkgras is een nog jonge soort en omstreeks 1890 ontstaan uit de natuurlijke kruising tussen [[Amerikaanse slijkgras]] (''Spartina alterniflora'') met 2n = 62 [[chromosoom|chromosomen]] en het in Zuid-Engeland inheemse [[Europese slijkgras]] (''S. maritima'' met 2n = 60 chromosomen. De omstreeks 1870 gevormde steriele hybride met 2n = 61 chromosomen werd ''S. townsendii'' genoemd. Rond 1890 ontstond door verdubbeling van het aantal [[chromosoom|chromosomen]] het fertiele, auto[[Polyploïdie|polyploïde]] Engels slijkgras met 2n = 122 chromosomen, maar zich echter hoofdzakelijk [[vegetatieve vermeerdering|vegetatief]] vermeerderd. Het zaad van het Amerikaanse slijkgras lifte destijd mee met het ballastwater van schepen en kwam sinds 1816 voor langs de kust van Engeland.
In 1924 werden stukken wortelstokken voor het eerst in Nederland aangeplant, in 1927 in Duitsland en in 1931 in Denemarken. Van hier uit heeft Engels slijkgras zich in het waddengebied verder verspreid.
De plant wordt 20 tot 130 cm hoog en heeft lange, kruipende, vlezige [[wortelstok]]ken. De stijve, grijsgroene [[blad]]eren zijn 8 tot 50 cm lang en 4 tot 15 mm breed en eindigen in een harde, fijne punt. Op het [[tongetje]] komen 1,8 tot 3 mm lange haren voor.
| |||