Paramagnetisme: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
'zuurstof' op zich is geen stof |
k 'Veld', 'χ', 'gradiënt' en 'evenredigheid' gelinkt |
||
Regel 3:
[[Bestand:Paramagnetic probe with strong magnetic field.svg|miniatuur|Paramagnetisch materiaal in sterk magnetisch veld]]
'''Paramagnetisme''' is een vorm van [[magnetisme]] waarbij in de afwezigheid van een uitwendig [[Magnetisch veld | veld]] geen spontane magnetisatie optreedt, hoewel het materiaal wel ongepaarde [[spin (golfmechanica)|spins]] bevat. Een goed voorbeeld is de stof [[dizuurstof|zuurstofgas]], O<sub>2</sub>.
Deze ongepaarde spins zijn kleine magneetjes ter grootte van een enkel atoom. In een paramagneet zijn deze spins niet geordend en hun willekeurige oriëntatie zorgt ervoor dat de totale [[magnetisatie]] nul is. Indien blootgesteld aan een uitwendig veld treedt echter gedeeltelijke ordening op en wordt er een magnetisatie geïnduceerd. Dit zorgt ervoor dat een paramagneet een aantrekkende kracht van het uitwendige veld ondervindt. Dit is in tegenstelling met [[diamagnetisme]], waar juist afstoting plaatsvindt.
Bij hogere temperaturen wordt dit effect steeds geringer omdat de temperatuurbeweging de ordening tegenwerkt. De aantrekkingskracht is evenredig met de
Het hogetemperatuurgedrag van ferro-, ferri- en antiferromagneten (boven de [[Curietemperatuur|Curie-]] of [[Néeltemperatuur]]) leidt ook tot een rechte lijn, maar deze gaat niet door de oorsprong, ten gevolge van de koppeling van de spins in deze materialen.
| |||