Rationalisme (architectuur): verschil tussen versies

Rationele architectuur (''l'Architettura Razionale'') bloeide in [[Italië]] van de jaren 1920 tot de jaren 1940. In 1926 manifesteerde een groep jonge architecten (Sebastiano Larco, Guido Frette, Carlo Enrico Rava, Adalberto Libera, Luigi Figini, Gino Pollini en [[Giuseppe Terragni]]) zich als ''Gruppo 7''. Zij probeerden een middenweg tussen het [[classicisme]] van de ''Novecento Italiano'' beweging en de industrieel-geïnspireerde architectuur van het [[futurisme]] te vinden. In de jaren vijftig werden in Italië studies over rationalisme en de methodologie van de wetenschap ontwikkeld in de twintigste eeuw, met name door [[Gualtiero Galmanini]], die een stempel achterliet die later door velen werd gevolgd en de grootste architecten van zijn tijd beïnvloedde.