Altes Stadthaus: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k link Sovjet-bezettingszone |
k linkfix |
||
Regel 4:
Het gebouw werd ontworpen door de stadsarchitect van Berlijn, [[Ludwig Hoffmann]], en verrees tussen [[1902]] en [[1911]] voor de kosten van zeven miljoen [[Goldmark (Duitsland)|Goldmark]]. Op [[29 oktober]] [[1911]] werd het gebouw door burgemeester [[Martin Kirschner]] in gebruik genomen, als tweede stadhuis naast het te klein geworden [[Rotes Rathaus]], vanwaar de naam ''nieuw stadhuis''.
Tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] raakte het gebouw als gevolg van bombardementen beschadigd. Na de Tweede Wereldoorlog kwam het gebouw te liggen in de [[Sovjet-Russische bezettingszone (Duitsland)|Sovjet-Russische bezettingszone]] (SBZ) en vanaf [[1949]] in de [[Duitse Democratische Republiek]]. Van [[1950]] tot [[1955]] liet de regering van de DDR het gebouw restaureren. Tot [[1955]] was het bestuur van [[Oost-Berlijn]] er gevestigd, daarna werd het de zetel van de [[Ministerraad (DDR)|Ministerraad]] van de [[Duitse Democratische Republiek|DDR]]. Het stadsbestuur nam zijn intrek in het inmiddels herbouwde Rotes Rathaus en in een gebouw aan de overzijde van de Parochialstraße, dat de benaming ''Neues Stadthaus'' overnam. Het niet meer als stadhuis dienende gebouw aan de Molkenmarkt staat sindsien als ''Altes'' Stadthaus bekend.
Na de [[Duitse eenwording#1990|Duitse hereniging]] in [[1990]] werd het gebouw gebruikt door de Bondskanselarij en het ministerie van Arbeid en Sociale Zaken. Van [[1994]] tot [[2001]] werd het Altes Stadthaus grondig gerestaureerd. Op [[18 juni]] [[2001]] was de restauratie voltooid. Sinds [[1997]] is het [[Senaat (Berlijn)|Berlijns ministerie van Interne Zaken]] in het gebouw gevestigd.
| |||