[[Bestand:Metal yield.svg|thumb|Trek-rek kromme van een [[Ductiliteit|ductiel]] materiaal.<br />2: proportionaliteitsgrens,<br />3: elasticiteitsgrens,<br />4: 0,2%-rekgrens.]]
De '''vloeigrens''' f<submath>y\sigma_Y</submath>'''(Engels: Yield strength) is een [[materiaalconstante]] die het punt in een [[spanning-rekdiagram]] beschrijft waarop een ductiel materiaal "begint te vloeien", ofwel het punt waarop er [[plastische vervorming]] begint op te treden. Bij sommige materialen is de overgang van elastisch (<math>\sigma = E.\epsilonvarepsilon</math>) naar plastisch gebied (σ<math>\sigma</math> constant) in het spanning-rekdiagram goed definieerbaar. Andere materialen (bijvoorbeeld zacht staal) hebben een veel geleidelijker overgang zodat een consequente definitie van de vloeigrens moeilijk is. Meestal wordt dan gewerkt met de 0,2%-rekgrens of kortweg de ''[[rekgrens]]'' <math>\varepsilon_{0,2%}</math>. Dit punt treedt op wanneer er, naast de elastische rek bepaald door de [[elasticiteitsmodulus]], een supplementaire rek van 0,2% optreedt (zie afbeelding).
In de ([[werktuigkunde|werktuig]])[[bouwkundemechanica]] wordt de sterkte van een materiaal gekarakteriseerd door de rekgrens. Het materiaal keert namelijk altijd elastisch terug naar de begintoestand als het materiaal ontlast wordt. Aangezien de meeste materialen nog vloeien na het overschrijden van de vloeigrens bouwt men op die manier zekerheid in.
Wanneer een materiaal onderworpen wordt aan krachten in meerdere richtingen, dan kan een "vloeikromme" gedefinieerd worden die aangeeft voor welke combinaties van krachten het materiaal begint te vloeien. Zie onder andere [[criterium van Tresca]] en [[Von Mises-spanning]].
