Versie van 1 feb 2020 23:22 bewerken Bert.Roos (overleg \| bijdragen) 164 bewerkingen Taalkundige verbetering Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website ← Oudere bewerking		Versie van 3 mrt 2022 11:17 bewerken ongedaan maken Jay Smithers (overleg \| bijdragen) 159 bewerkingen Functie voor linksuggesties: 6 links toegevoegd. Labels: Visuele tekstverwerker Nieuwkomer-taak Voorgesteld: voeg links toe Nieuwere bewerking →
Regel 14: ==Wijn== Tannine komt voor in schillen, pitjes en steeltjes van [[Druif\|druiven]]. Bij het persen van die druiven, maar vooral bij het gisten van [[rode wijn]] komt tannine in het sap terecht, omdat hier de schillen voor de kleur en de smaak worden meegegist. Dit bevordert de houdbaarheid van de wijn, omdat tannine [[oxidatie]] tegengaat. Ook komt via het eiken vat ("barrique" of [[okshoofd]]) tannine in de wijn. In bepaalde rode wijn, zoals de [[Merlot]] zit weinig tannine, terwijl in andere rode wijn zoals de [[Cabernet Sauvignon]] en de [[Cabernet Franc]] naar verhouding meer tannines voorkomen.<ref>[https://www.wijnlandkroatie.nl/wat-is-merlot-een-gids-voor-merlot-wijn/ Wat is Merlot? Een gids voor Merlot wijn]</ref> Bij het ouder worden van de wijn verdwijnt de typische, enigszins wrange smaak van de tannine. In de productie van witte wijn worden de schillen van de druiven niet gebruikt. [[Witte wijn]] bevat dan ook minder tannine en is juist daardoor (bij gelijke alcohol-percentages) minder lang houdbaar. Jonge wijn heeft door de vele tanninen een karakteristieke smaak en veroorzaakt bij het drinken het samentrekken van het [[slijmvlies]] in de mondholte, waardoor men het gevoel kan krijgen alsof de hele mond samenknijpt en stroef aanvoelt. Omdat de trend is de wijn steeds jonger te gaan drinken, probeert men bij de wijnbereiding het tanninegehalte te beperken, onder andere door voor het gisten, tijdens het kneuzen van de druiven, de steeltjes te verwijderen. Regel 25: ==Bier== Tot ongeveer 1985 werden ~~ondergistende~~onder[[gist]]<nowiki/>ende ~~bieren~~[[bier]]<nowiki/>en ook vaak van tannine voorzien. Dan doseerde de brouwer een in water opgeloste hoeveelheid tannine aan het vergiste bier net vóór het [[lageren]]. Tijdens het lageren kon de tannine dan met bepaalde, vooral de grotere, eiwitten reageren. Daardoor was het eindproduct minder gevoelig voor (na-)troebeling. De tannine sloeg deels neer, verbonden aan deze eiwitten, in de lagertank, samen met de gist. De eventuele rest werd dan tijdens de [[filtratie]] afgevangen. Tegenwoordig genieten filtratiemethoden die een minder drastisch effect op de smaak hebben echter de voorkeur en wordt de toevoeging van tannine aan bier vrijwel niet meer toegepast.

Tannine: verschil tussen versies