Gebruiker:Ophelia2/Kladblok: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website Geavanceerde mobiele bewerking |
|||
Regel 20:
== Voorstelling ==
Het schilderij is een voorbeeld van een ''[[sacra conversazione]]'', hoewel de drie personen niet op dezelfde hoogte staan, maar in een piramidevorm. Het toont de gekroonde Madonna met [[Jezus (traditioneel-christelijk)|kind]] en de heiligen [[Franciscus van Assisi|Franciscus]] (rechts), overgenomen van het [[altaarstuk van San Giobbe]] door [[Giovanni Bellini]], en Nicasius<ref>Sommige kenners zien in Nicasius een portret van Matteo Costanzo.</ref> (links) met een [[vaandel]] van de [[Orde van Sint-Jan|Maltezer orde]]. Nicasius was net als Matteo en zijn broer Brutto Muzio lid van deze orde. Hij stierf in 1187 en werd vooral in [[Messina (stad)|Messina]], de geboorteplaats van Tuzio Costanzo, vereerd. De twee heiligen staan voor moed (Nicasius) en vroomheid (Franciscus). Ze richten hun blik op de toeschouwer en fungeren als een schakel tussen de echte wereld en de goddelijke.
De heilige in wapenrusting en de verwoeste torens van de stad erboven vertellen over oorlog, de brenger van pijn en dood. Op deze manier breekt Giorgione met de traditionele opstelling van afbeeldingen. De troon van Maria verheft zich en benadrukt de centrale as van het beeld, onnatuurlijk hoog boven de ruimte die aan de heiligen Franciscus en Nicasius is toegekend in het landschap, dat een groot deel van de achtergrond in beslag neemt. De architectonische ruimte gaat direct op in de natuur. [1]De kleuren van de structuur van de troon, waarvan het groen goed afsteekt tegen de donkerrode achtergrond, nemen in fijne gradaties toe. Het lichtere landschapsgroen past zich aan aan het lichtere rood en donkergroen van Maria’s gewaad (in plaats van het traditionele blauw) en creëert een ruimtelijke eenheid van interieur en landschap. Het roodfluwelen gordijn scheidt de twee niveaus van de compositie, het landschap van het menselijk leven, waartoe ook Maria en Gods Zoon behoren, en het heilige gebied aan de voet van de Mariatroon. Maria en kind kijken verdrietig en diep bedroefd naar de sarcofaag van porfier, het symbolische graf met Costanzo's wapen, en verbinden zo de twee beeldniveaus. De lineaire perspectivische bouwruimte van de vroege Renaissance wordt hier verlaten, maar wordt nog steeds gebruikt in de perspectivische opstelling van de vloer.
| |||