Lydia Chagoll: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
0 (onbereikbare) link(s) aangepast en 1 gemarkeerd als onbereikbaar) #IABot (v2.0.8 |
k Kamp Tjideng |
||
Regel 2:
'''Lydia Chagoll''' ([[Voorburg (Zuid-Holland)|Voorburg]], [[16 juni]] [[1931]] - [[Overijse]], [[23 juni]] [[2020]]<ref>[https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2020/07/08/choreografe-en-cineaste-lydia-chagoll-overleden/]</ref>), geboren als '''Lydia Aldewereld''', was een in [[Nederland]] geboren [[België|Belgische]] [[dans]]eres, [[Choreograaf|choreografe]], [[filmregisseur]], [[Scenarioschrijver|scenarioschrijfster]], [[Schrijver|schrijfster]] en [[Acteur|actrice]].
Lydia is geboren als Lydia Aldewereld uit Joodse ouders.<ref>{{citeer web|url=http://opac.amsab.be/digital/A0C953BF-6A44-4C66-9634-B9C5FB899BA1.pdf|titel=Het archief van LYDIA CHAGOLL|website=Amsab - Instituut voor Sociale Geschiedenis|taal=nl|toegangsdatum=9 juli 2020}}</ref> Toen ze jong was verhuisde ze naar Brussel. Tijdens [[WOII|Wereldoorlog II]] vluchtte de familie en belandde ze in een Japans interneringskamp in [[Indonesië]]. In 1942 werd ze in [[Kamp Tjideng|Tjideng]] gehouden en overgebracht naar [[Grogol (Grogol Petamburan)|Grogol]] <ref>{{citeer web|url=https://www.japanseburgerkampen.nl/GrogolE.htm|titel=Grogol|website=Japanse Burgerkampen|taal=nl|toegangsdatum=9 juli 2020}}</ref> in augustus 1943.<ref>{{citeer web|url=https://www.tjidengkamp. nl/wp-content/uploads/2018/05/Lezing-Lydia-Chagoll.pdf|titel=Lezing Lydia Chagoll|website=Tjidengkamp|taal=nl|toegangsdatum=9 juli 2020|dodeurl=ja}}</ref> Ze keerde terug naar Tjideng in augustus 1944.<ref>{{citeer web|url=https://www.dbnl.org/tekst/_ind004200101_01/_ind004200101_01_0005.php|titel=Indische Letteren. Jaargang 16|datum=2001|website=Digitale Bibliotheek voor Nederlandse Literatuur|toegangsdatum=9 juli 2020|taal=nl}}</ref> Haar romans ''Zes jaar en zes maanden'' (1981) en ''Hirohito, keizer van Japan'' Een vergeten oorlogsmisdadiger? (1988) behandelde die periode. Toen de familie terugkeerde naar Nederland, ontdekten ze dat al hun familieleden waren gedood.
In 1952 nam ze de artiestennaam Lydia Chagoll aan en kreeg ze de Belgische nationaliteit. Chagoll studeerde eerst af aan de [[Vrije Universiteit Brussel]],<ref>{{citeer nieuws|titel=La chorégraphe et cinéaste belge Lydia Chagoll est décédée|taal=fr|url= https://www.rtbf.be/info/medias/detail_la-choregraphe-et-cineaste-belge-lydia-chagoll-est-decedee?id=10538965|website=RTBF|bezochtdatum=9 juli 2020}}</ref> en vervolgde haar studie aan de École Superieure des Études Choréographiques (Hogere school voor choreografie) in Parijs en begon ze dansles te geven. Ze regisseerde de documentaire film ''[[In de naam van de Führer]]'' uit 1977, die de André Cavens Award voor Beste Film heeft ontvangen van de [[Belgische Vereniging van Filmcritici]] (UCC).<ref name="lesoir">{{citeer nieuws|achternaam=Bailly|voornaam=Michel|datum=16 november 1992|titel=Un colloque international à Bruxelles|bezochtdatum=30 oktober 2012|taal=fr|url=http://archives.lesoir.be/un-colloque-international-a-bruxelles-histoire-et-memoi_t-19921116-Z061VR. html|tijdschrift=[[Le Soir]]|pagina's=10}}</ref> In 1982 regisseerde zij ''Voor de glimlach van een kind'' over [[kindermisbruik]]. Ze voerde campagne in heel België en richtte in 1983 [[SOS Kinderen]] op. In 2014, op 83-jarige leeftijd, regisseerde ze ''Ma Bister'' over de vervolging van het Roma-volk. Ze kreeg de [[Prijs voor de Democratie]] voor ''Ma Bister''.<ref>{{citeer nieuws|titel=Cineaste Lydia Chagoll krijgt Prijs voor de Democratie|taal=nl|url=https://www.demorgen.be/nieuws/cineaste-lydia-chagoll-krijgt-prijs-voor-de-democratie~b42c8ae3/|website=De Morgen|toegangsdatum=9 juli 2020}}</ref>.
| |||