Jafaar Numeiri: verschil tussen versies

Hij studeerde aan de Militaire Academie van [[Khartoem]] en daarna in de [[Verenigde Staten]]. In 1966 werd hij [[generaal-majoor]]. Op 25 mei 1969 leidde hij samen met andere officieren een [[staatsgreep]] zonder bloedvergieten. Deze werd gesteund door linkse politici en de vroegere opperrechter [[Abu Bakr Awadallah]]. President [[Ismail al-Azhari]] werd afgezet en voorname politici werden gearresteerd.<ref>Winkler Prins jaarboek 1970, p. 327</ref> Numeiri werd voorzitter van de Revolutionaire Commandoraad en op 28 oktober 1969 ook premier. Hij voerde daarna een buitenlandse politiek die gericht was op de [[Sovjet-Unie]] en de [[Oostblok]]-landen, maar ook op de Arabische staten [[Libië]] en [[Egypte (land)|Egypte]], waarmee hij een landenfederatie wilde vormen (Arabische Unie).

In juli 1971 trachtten [[Communisme|communistische]] sympathisanten binnen de Revolutionaire Commandoraad via een staatsgreep Numeiri ten val te brengen. Hij zat gedurende twee dagen gevangen, wist te ontsnappen en leidde daarna een leger de hoofdstad [[Khartoem]] binnen die de rebellen versloeg. Sindsdien voerde hij een anticommunistisch beleid. De buitenlandse politiek werd herzien en er werden nauwe contacten aangehaald met de [[Verenigde Staten]] en [[West-Europa|West-Europese]] Staten. Hierdoor raakte Soedan economisch en militair afhankelijk van de VS en Europa ([[Europese Economische Gemeenschap|EEG]]).

Op [[2 januari]] [[1972]] richtte Numeiri de [[Soedanese Socialistische Unie]] (SSU) op, die in 1973 de enige partij werd. In 1973 verkreeg [[Soedan]] een nieuwe [[grondwet]] en werd Numeiri president. Hij voerde een pro-islamitische politiek en nam [[Sadiq al-Mahdi]] van de [[mahdi]]sten en de UMMA Partij en [[Hassan Abdallah al-Turabi|Hassan al-Turabi]] op in het [[politbureau]] van de SSU.