NSAID's: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Spelfout gecorrigeerd Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele app Bewerking via iOS-app |
k Archiefurl toegevoegd |
||
Regel 12:
NSAID's zijn medicijnen die door middel van remming van het cyclo-oxygenase-eiwit ([[cyclo-oxygenase|COX]]) de vorming van [[prostaglandinen]] in het lichaam remmen. Deze stimuleren de waarneming van pijn, verhogen de lichaamstemperatuur (koorts) en zorgen dat bloedvaten open gaan staan (roodheid bij een ontsteking). De meeste NSAID's remmen zowel het eiwit [[cyclo-oxygenase|COX-1]] als [[cyclo-oxygenase|COX-2]].
Prostaglandinen zijn betrokken bij de opbouw van het [[maagslijmvlies]] en het darmslijmvlies. Doordat NSAID's de vorming van prostaglandinen remmen, wordt het slijmvlies steeds dunner en kan het gemakkelijk geïrriteerd raken door maagzuur. NSAID's dienen daarom met voorzichtigheid te worden gehanteerd, met name bij mensen die makkelijk maagklachten krijgen of eerder maag- of darmbloedingen hebben gehad en mensen die ernstige gevolgen kunnen ondervinden van een bloeding (bijvoorbeeld door gebruik van [[anticoagulantia]]). Vooral COX-1 lijkt verbonden aan het ontwikkelen van maag-darmklachten. Sommige NSAID's hebben daarnaast een [[bloedstolling]]stijdverlengende werking. Hierdoor bevorderen ze het genezen van een eventuele aandoening aan de maag niet. Regelmatig wordt voor de maag om deze reden een [[maagzuurremmer]], bijvoorbeeld [[omeprazol]] of [[pantoprazol]], gebruikt wanneer mensen NSAID's moeten gebruiken. De kans op een (acute) maagbloeding bij NSAID is afhankelijk van een aantal factoren, waaronder leeftijd, eerdere bloedingen en het gebruik van andere medicatie die de kans op bloedingen verhoogt. Er is geen medicatie voor de preventie van darmbloedingen door NSAID's. Wel is er binnen de groep NSAID's een verschil in risico op het krijgen van bloedingen. De verschillen zijn meestal dosisgerelateerd. Diclofenac geeft van de klassieke NSAID's b.v. de laagste kans op het krijgen van bloedingen en naproxen de hoogste kans. Ook de COX-2 selectieve NSAID's als bijvoorbeeld celecoxib en etoricoxib hebben een lagere kans op bloedingen in het maag-darmkanaal. Omgekeerd verhogen de COX-2 selectieve NSAID's en diclofenac bij langduriger gebruik (ca. meer dan 2 maanden) weer het risico op hart- en vaatziekten, terwijl naproxen geen verhoging van het risico op hart- en vaatziekten geeft.<ref>{{Citeer web|url=http://www.pw.nl/nieuws/2013/nsaid2019s-soms-pijnlijke-keuzes | titel=NSAID's soms pijnlijke keuzes (PW)|datum=26 maart 2013|bezochtdatum=6 maart 2016|archiefurl=https://web.archive.org/web/20160805125353/http://www.pw.nl:80/nieuws/2013/nsaid2019s-soms-pijnlijke-keuzes|archiefdatum=2016-08-05|dodeurl=nee}}</ref>
NSAID's hebben tevens een effect op de nier. Doordat ze een remmende werking hebben op de synthese van prostaglandines wordt het effect van deze prostaglandines op de [[glomerulus|glomeruli]] in de nier (het openzetten van de bloedaanvoerende ([[afferent]]e) arteriole tegengegaan. Dit resulteert in een vermindering van de bloedaanvoer in de nier, waardoor deze signaleert dat het circulerende volume te klein is en vocht en zout gaat vasthouden. Dit kan weer tot een hoge bloeddruk leiden.
| |||