Giorgio Parisi: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Aanvulling |
Carrière |
||
Regel 16:
}}
'''Giorgio Parisi''' ([[Rome (stad)|Rome]], [[4 augustus]] [[1948]]) is een [[Italië|Italiaans]] [[theoretische natuurkunde|theoretisch natuurkundige]] en hoogleraar, wiens onderzoek zich heeft gericht op [[kwantumveldentheorie]], [[statistische mechanica]] en [[complexe systemen]]. Samen met [[Klaus Hasselmann]] en [[Syukuro Manabe]] ontving hij in 2021 de [[Nobelprijs voor Natuurkunde]] voor zijn baanbrekende bijdragen aan de theorie van complexe systemen, in het bijzonder "voor de ontdekking van verborgen patronen in ongeordende, complexe materialen, van atoomniveau tot op planetaire schaal".
== Carrière ==
Parisi behaalde zijn diploma aan de [[Universiteit Sapienza Rome]] in 1970 onder supervisie van [[Nicola Cabibbo]]. Hij was onderzoeker aan de ''Laboratori Nazionali di Frascati'' (1971-1981) en gastwetenschapper aan de [[Columbia-universiteit]] (1973-1974), het [[Institut des hautes études scientifiques]] (1976-1977) en de ''[[École normale supérieure (Parijs)|École normale supérieure]]'' (1977-1978). Van 1981 tot 1992 was hij hoogleraar theoretische fysica aan de [[Universiteit van Rome Tor Vergata]] en sinds 1982 hoogleraar Quantum Theories aan de Universiteit Sapienza Rome. Hij is lid van de Simons-collaboratie "Cracking the Glass Problem". Van 2018 tot 2021 was hij voorzitter van de [[Accademia dei Lincei]].
{{Appendix|2=
| |||