Soeterbeek (landgoed): verschil tussen versies

'''Soeterbeek''' is een buitenplaats op het terrein van een voormalig klooster, dat gelegen is aan de [[Dommel (rivier)|Dommel]] aan de weg van [[Nederwetten]] naar [[Eckart]], in de gemeente [[Nuenen, Gerwen en Nederwetten]], in de [[Nederland (hoofdbetekenis)|Nederland]]se [[provincie]] [[Noord-Brabant]].

 

Het nonnenklooster Soeterbeek werd gesticht door Henricus Sanders van Someren, ook Henricus Alexandri genaamd, die van 1436-1469 pastoor was van [[Nederwetten]]. Dit klooster is vernoemd naar de ''Soetbeeck'', een zijtak van de Dommel ter plaatse.

 

Het aantal zusters nam toe van 18 in 1467 tot 48 in 1526. Een van de weldoeners van het kasteel was [[Jacob van Croy]], die bisschop was van [[Aartsbisdom Kamerijk|Kamerijk]], maar die ook het [[Kasteel Croy]] had bewoond. De uit [[Mierlo]] afkomstige [[Willem van Enckevoirt]] zorgde ervoor dat [[paus Julius II]] in 1507 het klooster in bescherming nam.

 

Niettemin kwamen er ook tegenslagen, zoals een brand door onvoorzichtigheid in 1539, en een plundering door [[Maarten van Rossum]] in 1543. Hierdoor verviel het klooster in armoede, en in 1555 moest [[Filips II van Spanje]] aan het klooster kwijtschelding van schulden verlenen. Doch toen brak de [[Tachtigjarige Oorlog]] uit, en in 1583 moesten de zusters vluchten naar de [[Abdij van Binderen]] bij [[Helmond]], terwijl hun klooster geplunderd werd. In 1587 vluchtten de zusters opnieuw naar Binderen, want de Staatse troepen van de [[Filips van Hohenlohe-Neuenstein|graaf van Hohenlohe]] bedreigden nu de streek. Ze verwoestten Helmond, maar lieten Soeterbeek met rust.

 

In 1613 kwamen er zeven zusters uit het [[klooster Sint-Annaburg]] te [['s-Hertogenbosch (hoofdbetekenis)|'s-Hertogenbosch]] naar Soeterbeek, omdat hun klooster door de [[jezuïeten]] moest worden afgestaan. Dit leidde tot ruzies en verslapping van de discipline, waarop de Bossche bisschoppen [[Ghisbertus Masius]] en [[Nicolaas Zoesius]] bemiddelend optraden. Na de val van 's-Hertogenbosch in 1629 kwam bisschop [[Michael Ophovius]] naar de Meierij en bezocht ook het klooster, om in 1630 te constateren dat alles weer op orde was. Tot 1648 waren er geen moeilijkheden met de Staatse overheid.

 

Dit veranderde na dit jaar. Er mochten geen nieuwe nonnen meer worden aangenomen en het klooster moest uitsterven. In 1699 waren er klachten over een katholieke school die de nonnen eropna hielden, en ook bleken er nog jonge zusters te worden aangenomen. De laatste zuster die in 1648 nog op Soeterbeek woonde stierf echter pas in 1716, waarna het klooster werd opgeheven en te koop aangeboden. Het werd gekocht tegen een veel te lage prijs, omdat de mensen dachten dat de koop van genaaste kloostergoederen onheil zou brengen. Het klooster werd gekocht door [[Jacobus Minten]], die echter een stroman van de nonnen was en aan de Staten-Generaal verzocht om de overgebleven zusters tot hun dood te mogen blijven huisvesten, wat echter werd afgewezen. Ze bleven er echter toch wonen. Op 20 november 1731 kregen de nonnen weer de aanzegging om te vertrekken naar het [[Land van Ravenstein]], maar de meeste nonnen waren oud en ziekelijk en hadden ''groot prijkel om te sterven'' als ze de winterse voettocht zouden aanvaarden. Uiteindelijk moesten ze uiterlijk 1 mei 1732 vertrekken onder leiding van Elisabeth Hurckmans. De nonnen kwamen toe in Antwerpen in 1733. Daar moesten ze om den node werken als wevers. Hun kloosterregels werden opgesteld door een lokale deken.<ref>{{Citeer boek|titel=Modus Dandi Habitum Religionis et Recipiendi Vota Solennia Quem ad Usum Religiosarum de Nazareth ex Waelwijck Antverpiae Refugarum Conscribi Curavit R. admo: Ds. Guil: Ant: Joseph: De Bezerra Ecclesiae Cathe: Canonicus Graduatus, et Decanus Districtus Antverpiensis|auteur=de Bezerra, Guilielmus A. J. (Guillielmus Antonius Josephus)|medeauteurs=|taal=la, du|url=http://archive.org/details/wotb_404391|datum=1738}}</ref> Ondertussen hadden ze het landgoed ''Den Boogaert'' te [[Deursen (plaats)|Deursen]] gekocht, waar ze naartoe zouden gaan. Daar heeft het nieuwe [[Klooster Soeterbeeck]] tot 1997 bestaan. De kostbaarheden uit het klooster Soeterbeek, die daar werden bewaard, zijn na de opheffing van het Deursense klooster helaas verspreid geraakt.

 

De nonnen hebben het klooster verkocht aan Aart Habraken onder voorwaarde dat de gebouwen tijdens zijn leven niet gesloopt mochten worden. Ze vervielen echter wel, en ze werden gesloopt nadat Aart was gestorven, waarna de gronden verdeeld raakten over verschillende eigenaren. Uiteindelijk werden de percelen opgekocht door [[Josephus Smits van Oyen]], die op de ruïnes van het klooster in 1835 een landhuis liet bouwen, dat in de volksmond Kasteel Soeterbeek werd genoemd. Men sprak van ''een heerlijk gebouw, omgeven met lusthoven en bevallige waterwerken''. In 1845 stierf Josephus, waarna het goed aan zijn twee ongehuwde dochters toekwam. De tuinen waren prachtig, maar na 1888 mocht het publiek ze niet meer betreden.

 

In 1905 echter werd het landhuis openbaar verkocht aan E. de Kuijper, die het in 1921 weer van de hand deed aan een Haags weduwen- en wezenfonds. Het huis werd een café-restaurant, dat echter in 1936 afbrandde. Het werd gekocht door [[Johannes Theodorus Maria Smits van Oyen]]. Deze liet een nieuw landhuis bouwen door architect [[Frits Eschauzier]] en ging er wonen, nadat hij zijn landgoed op [[Eckart]] had verkocht. Hierna kwam zijn zoon [[Johannes Jacobus Smits van Oyen]] er te wonen. Vader en zoon waren beiden burgemeester van Nuenen, Gerwen en Nederwetten. Johannes stierf in 1977, maar zijn weduwe, [[Marie Therese Smits van Oyen - van Rijckevorsel]] is er blijven wonen tot haar overlijden in 2010. Nadien kwamen er twee nazaten van Johannes Jacobus te wonen: een zoon en een dochter.

 

 

== Foto's ==

Bestand:Soeterbeek, bloembak in de vorm van een kapiteel.jpg|Bloembak in de vorm van een kapiteel

</gallery>

 

== Zie ook ==

[[Categorie:Landgoed in Noord-Brabant]]

[[Categorie:Dommeldal]]