Ken Aston: verschil tussen versies

Het idee van [[Gele kaart|gele]] en [[rode kaart]]en ontstond tijdens de wedstrijd [[Italiaans voetbalelftal|Italië]] vs. [[Chileens voetbalelftal|Chili]], die door Aston werd gefloten, ook wel bekend als de Battle of Santiago, op het [[wereldkampioenschap voetbal 1962]]. De kaarten werden voor het eerst gebruikgebruikt op het [[Wereldkampioenschap voetbal 1966|WK 1966]]. In de kwartfinale van dat toernooi tussen Engeland en Argentinië werd de Argentijnse voetballer [[Antonio Rattín]] van het veld gestuurd, maar door de taalbarrière begreep hij de beslissing van de West-Duitse scheidsrechter Rudolf Kreitlein niet (of hij deed alsof hij de beslissing niet begrepen had). Voor Aston was het ook een bezwaar, dat de toeschouwers vaak geen waarschuwingen of uitsluitingen konden waarnemen. De ingeving om met kleurcodes te werken kreeg hij, toen hij in zijn auto voor een rood stoplicht wachtte. Ook introduceerde hij de vlaggen van de grensrechter en was een van de eersten die een zwart scheidsrechtersuniform in zijn huidige vorm droeg.