Het toneelstuk ging in 1965 in première op Broadway met [[Lauren Bacall]] in de hoofdrol. Toen de rechten werden gekocht door Columbia voor een verfilming, was Bacall er zeker van dat ze de rol kon bemachtigen. Haar enige angst was dat ze misschien iets te oud kon zijn voor de rol, omdat Stephanie Dickinson aanvankelijk in haar dertiger jaren moest zijn. Ze was razend toen ze tot de ontdekking kwam dat de 54-jarige Ingrid Bergman werd aangesteldaangeworven invoor de rol, en vertelde over haar: "Ik haat die vrouw!"<ref name="tcm">{{en}} [http://www.tcm.com/tcmdb/title/12485/Cactus-Flower/articles.html Turner Classic Movies] Overview Article for Cactus Flower (1969). Geraadpleegd op 4 september 2013.</ref>
Voor Bergman was de film haar eerste in Hollywood in twintig jaar tijd. Aanvankelijk weigerde ze het project, omdat ze geen interesse meer haarhad in romantische rollen en zich zorgen maakte dat ze zou worden overschaduwd door haar meer dan twee keer zo jonge tegenspeelster Goldie Hawn.<ref>"Het leven van Ingrid Bergman" door Laurence Leamer. Pagina 322.</ref> Uiteindelijk stemde ze alsnog toe, vooral om in Amerika weer te kunnen filmen, en in het voorjaar van 1969 werd aangekondigd dat drie weken repetitietijd is uitgetrokken.<ref>"Ingrid Bergman: 'Hollywoodstudio's nog precies hetzelfde'" door Henk ten Berge, ''[[De Telegraaf]]'', 18 februari 1969. Pagina 4.</ref> De sfeer op de set was niet altijd even vriendelijk: Bergman kibbelde regelmatig met regisseur Gene Saks over haar teksten, opperde dat zij meer beeldtijd zou krijgen dan Hawn, en ging nauwelijks om met tegenspeler Walter Matthau.<ref>"Het leven van Ingrid Bergman" door Laurence Leamer. Pagina 323.</ref> Niettemin sprak Goldie Hawn destijds in een interview vol lof over haar samenwerking met de actrice. Ze vertelde dat ze vreesde dat ze zeer geïntimideerd zou zijn door de actrice, maar dat ze uiteindelijk geen enkele concurrentie voelde en het juist een eer vond om met haar in een film te verschijnen.<ref name="tcm" />
