Theophanu: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Ref. ingevoegd en aangepast |
k Lay-out |
||
Regel 68:
Van [[985]] tot [[991]] regeerde ze als de machtigste vrouw van West-Europa en in april [[991]] was ze met [[Pasen]] op de [[Rijksdag (Heilige Roomse Rijk)|Rijksdag]] in [[Quedlinburg (stad)|Quedlinburg]] als dusdanig door de verzamelde [[vazal|vazallen]] en buitenlandse vorsten gehuldigd. Volgens de [[Annalen van Quedlinburg]] had Theophanu "''door haar macht het ganse rijk als met een keten samengebonden''".<ref>Giese, Martina, Ed. (2004) ''Die Annales Quedlinburgenses'' anno 991. Hannover: Hahnsche</ref> Sommigen schrijven haar en [[keizer|Otto III]] een pan-Europees ideaal van een bond van gelijkwaardige naties toe<ref>Godzik, Peter, o.c.</ref>, maar bij haar zoon valt wel het streven terug te vinden opnieuw het antieke christendom te doen herleven met als kernwaarden Rome, de paus en de [[Ottoonse dynastie|Ottoonse keizer]].<ref>Hunsucker, Raphael (2014): ''Keizer Otto III en de rol van het antieke Rome in zijn "renovatio imperii Romanorum"''. Nijmegen: Historisch Tijdschrift Ex Tempore</ref>
Haar schoonmoeder [[Adelheid (heilige)|Adelheid]] was niet de enige waarmee de relatie ambivalent en wisselend was; de ommezwaai van [[Paus Silvester II|Gerbert van Aurillac]] werd hoger vermeld (In [[999]] werd hij dan weer door [[keizer |Otto III]] aangesteld tot paus [[Silvester II]]) en eerder koos [[Diederik I van Metz]] bijvoorbeeld partij voor [[Hendrik II van Beieren (hertog)|Hendrik de Twistzieke]] tijdens diens opstand. Zijn opvolger [[Alpertus van Metz]] beschrijft Theophanu als een onaangename, spraakzame vrouw. De gewoonten en voorkeuren die ze meenam uit haar [[Byzantijnse Rijk|Byzantijnse]] opvoeding werden door sommigen opgevat als decadentie, bijvoorbeeld dat zij zich eens per dag baadde en een voorliefde voor luxe kleding en sieraden had (ze was ook erg gesteld op haar [[Huwelijksoorkonde van keizerin Theophanu|huwelijksoorkonde]]). Ze wordt gezien als de persoon die de [[vork (bestek)|vork]] in [[West-Europa]] invoerde – chroniqueurs maken melding van de [[verbazing]] die zij veroorzaakte toen ze gebruik maakte van een "tweetandige [[goud]]en vork" om voedsel naar haar mond te brengen, dit in plaats van hiervoor haar handen en vingers te gebruiken, zoals toentertijd de norm was.<ref>In 1004 veroorzaakte een andere Byzantijnse prinses, Maria Argyropoulina, nicht van keizer [[Basileios II Boulgaroktonos]], eveneens ophef toen ze bij haar huwelijk met de zoon van de Venetiaanse doge een vork gebruikte. Ook over haar laat [[Petrus Damiani]] zich uiterst negatief uit.</ref> Maar met name [[Odilo van Cluny]]<ref>Paulhart, Herbert (1962): ''Die Lebensbeschreibung der Kaiserin Adelheid von Abt Odilo von Cluny (Odilonis Cluniacensis abbatis Epitaphium domine Adelheide auguste)''.Mitteilungen des Instituts für Österreichische Geschichtsforschung XX, II. Wenen/Keulen/Weimar: Böhlau</ref>, die op voorspraak van [[Adelheid (heilige)|Adelheid]] tot abt van [[Abdij van Cluny|Cluny]] was aangesteld en zich later inspande voor de [[heiligverklaring]] van [[Adelheid (heilige)|Adelheid]], zette Theophanu in een vrij kwaad daglicht en gebruikte de wisselende conflicten tussen Adelheid en de andere [[Ottonen]] als een van de argumenten voor de heiligverklaring. De latere [[theoloog]] [[Petrus Damiani]] beweerde zelfs dat "de keizerin" ("''imperatrix''" – hij noemt Theophanu niet bij naam, zodat het de vraag is hoe betrouwbaar deze informatie is<ref>Stratmann, Martina (1991): ''Die Kaiserin Theophanu in den erzählenden Quellen des 11. und 12. Jahrhundert''. In: Engels, Odilo en Schreiner, Peter, o.c.</ref>), een affaire zou hebben gehad met [[Tegenpaus Johannes XVI|Johannes Philagathos]], een Griekse monnik uit Zuid-Italië, die huisleraar van Otto III was en korte tijd regeerde als [[tegenpaus]].[[Bestand:Koeln stpantaleon sarkophag theophanu.jpg|thumb|rechtop=2.
Overigens wijst alles erop dat ze ook goede relaties onderhield, met name met haar schoonzus [[Mathilde van Quedlinburg|Mathilde]], de dochter van [[Adelheid (heilige)|Adelheid]] en eerste abdis van de [[Abdij van Quedlinburg]] en van 997 tot 999 ook regentes over Duitsland namens [[Keizer Otto III|Otto III]]).
| |||