Capitulatie (handelsverdrag): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 37:
[[Bestand:Francois I Suleiman.jpg|thumb|Frans I en Süleyman I begonnen de Frans-Ottomaanse alliantie en sloten in 1536 een capitulatie. Ze hebben elkaar nooit persoonlijk ontmoet; dit is een compositie van twee afzonderlijke schilderijen van [[Titiaan]], circa 1530]]
[[Bestand:Draft of the 1536 Treaty negotiated between Jean de La Forest and Ibrahim Pacha expanding to the whole Ottoman Empire the privileges received in Egypt from the Mamluks before 1518.jpg|thumb|Concept voor de capitulatie van 1536 tussen het [[Ottomaanse Rijk]] en [[Frankrijk]] waarin [[Sultan (rang)|sultan]] [[Suleyman]] afstand deed van [[jurisdictie]] over Franse onderdanen.]]
In 1528, toen de Turken Egypte hadden veroverd, bevestigde sultan [[Ottomaanse Rijk#Het Ottomaanse Rijk als wereldmacht, 1453–1683|Süleyman I]] formeel de capitulatiescapitulatie die totin dan1500 toedoor gegoldende haddensultan voorvan Egypte gesloten was met de Franse enkoning [[Catalonië|Catalaanse]]Lodewijk kooplieden in EgypteXII.<ref>Brown, p. 27, 28, 32</ref>
=== Frankrijk ===
KoningDe opvolger van Lodewijk XII, koning [[Frans I van Frankrijk|Frans I]] zocht hulp in zijn machtsstrijd tegen [[keizer Karel V]] van het [[Heilige Roomse Rijk]]. Hij vond een bondgenoot in Süleyman, die in Europa oorlogen tegen Karel V voerde. Süleyman stelde voor een verdrag te laten opstellen door de eerste Franse ambassadeur in Turkije, [[Jean de La Forêt]], en [[grootvizier]] [[Pargah Ibrahim Pasja]]. Zij gebruiktenkregen de opdracht om de Egyptische capitulatie met Frankrijk die in 1528 door Süleyman bevestigd was, als basisuitgangspunt te nemen voor hun concept.<ref>Brown, p. 33</ref>
 
Vanwege de Turkse opvatting dat een verdrag alleen kracht kon hebben tijdens het leven van de sultan die het ondertekende – een soort tijdelijke wapenstilstand met 'ongelovigen' – was de capitulatie onderwerp van nieuwe onderhandelingen telkens als een nieuwe sultan aantrad. De eerste heronderhandelde capitulatie dateert van 1569, drie jaar na het overlijden van Süleyman, gevolgd door hernieuwingen in 1581, 1597, 1614, 1673 en 1740. In de loop van de opeenvolgende heronderhandelingen is de capitulatie van 1536 geëvolueerd van een louter commerciële overeenkomst met bijbehorende waarborgen voor de vrijheid van handel, naar een algemeen verdrag van vrede, vriendschap en wederzijdse handel in 1740. Dat verdrag kende aan Frankrijk en zijn onderdanen uitzonderlijke voorrechten toe die verder gingen dan strikt noodzakelijk was voor de vrijheid van handel. Vanaf 1740 kregen de capitulatierechten daarenboven eeuwigdurende geldigheid.<ref>Brown, p. 37</ref><ref>{{Citeer web|url=http://www.osmanli700.gen.tr/english/affairs/olayc5.html|titel=The Capitulations|uitgever=FORSNeT|datum=1999|taal=en|bezochtdatum=7 januari 2021}}</ref>