Spartacusopstand: verschil tussen versies

De '''Spartacusopstand''' was een opstand geïnspireerd door de [[Kommunistische Partei Deutschlands ]] (KPD) in januari 1919. Deze opstand volgde na, of was een onderdeel van de [[Novemberrevolutie]]. De [[Spartacusbond]], opgericht door onder anderen [[Karl Liebknecht]] en [[Rosa Luxemburg]], probeerde in samenwerking met de [[Unabhängige Sozialdemokratische Partei Deutschlands]] (USPD) en de linkse revolutionairen tevergeefs in [[Berlijn]] de macht te grijpen en daar een sociaal-democratie of een [[radenrepubliek]] te stichten, naar het voorbeeld van de [[bolsjewiek]]en in Rusland.

 

 

De machtsstrijd was het resultaat van de [[abdicatie]] van keizer [[Wilhelm II van Duitsland|Wilhelm II]] en het aftreden van de kanselier prins [[Max van Baden]] op 9 november 1918, die de macht overdroeg aan [[Friedrich Ebert]] als leider van de grootste partij in het Duitse parlement. Nadat Ebert en het regeringslid Otto Landsberg kort werden gevangen gehouden door een marine-eenheid van de opstandige divisie volksmarine in Berlijn en tegen losgeld werden vrijgelaten, gaf Ebert de opdracht aan het leger om met geweld op te treden tegen de opstandelingen. Maar toen het aantal rebellen steeds maar toenam, gaf hij opdracht aan het leger terug te keren naar de kazernes. Dit halfslachtig optreden was het sein voor de Spartacusbond om op te roepen tot revolutie. Op 25 december werd de drukkerij van het SPD-blad Vorwärts bezet door de Spartacisten. In deze gespannen situatie verliet op 27 december 1918 de links-socialistische USPD de regering-Ebert. Op 31 december 1918 werd het stichtingsproces van de KPD beëindigd.